Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w latach 2020-2024
ur. 31 lipca 1963 r. w Jurkowie
Specjalista w dziedzinie geodezji i geoinformatyki. Jego badania naukowe koncentrują się na precyzyjnym opracowaniu obserwacji GNSS do monitorowania Ziemi, w tym atmosfery, w ramach Globalnego Geodezyjnego Systemu Obserwacyjnego (GGOS). Swoje doświadczenie zdobywał na zagranicznych stażach i misjach naukowych w Grecji, Szwajcarii i Włoszech.
Kierował i kieruje łącznie ośmioma projektami finansowanymi przez KBN, MNiSW, NCN, NCBiR oraz program H2020. Aktywnie uczestniczył w akcjach COST 625 i COST ES 1206, koordynował dwa granty Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) realizowane na UPWr, a w latach 2006-2008 był kierownikiem projektu ASG-EUPOS, finansowanego z funduszy Unii Europejskiej i realizowanego przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii. Za ten projekt otrzymał w 2010 roku Odznakę Honorową „Za Zasługi dla Geodezji i Kartografii”.
Jest autorem lub współautorem 90 oryginalnych prac twórczych. Jego dorobek naukowy jest ceniony w międzynarodowym środowisku, a jego indeks h wynosi odpowiednio: Scopus 12 (477 cytowań), WoS 12 (436 cytowań), Google Scholar 19 (1298 cytowań). Jest członkiem Międzynarodowej Asocjacji Geodezji (IAG) oraz Amerykańskiej Unii Geofizycznej (AGU). Od 2012 roku działa w Komitecie Geodezji PAN, a od 2016 roku pełni funkcję wiceprzewodniczącego tego komitetu. Pełni rolę eksperta oceniającego krajowe projekty badawcze dla Narodowego Centrum Nauki oraz międzynarodowe w ramach H2020, ERC i Europejskiej Agencji GNSS.
Ukończył studia na Akademii Rolniczej we Wrocławiu w 1988 roku. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1996 roku na AGH w Krakowie, gdzie również w 2006 roku zdobył habilitację. W kwietniu 2008 roku rozpoczął pracę na stanowisku profesora nadzwyczajnego, po czym pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Geodezji i Geoinformatyki (2009-2012) oraz prodziekana na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji (2012-2016). W 2014 roku otrzymał tytuł profesora z rąk Prezydenta RP, a od grudnia 2015 roku jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Geodezji i Geoinformatyki. W latach 2016-2020 pełnił funkcję prorektora ds. nauki i współpracy z zagranicą.
Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w latach 2016-2020
ur. 30.01.1948 r. w Bystrzycy Kłodzkiej
Specjalista z zakresu technologii żywności i żywienia człowieka, swoje dociekania naukowe skupił na dobroczynnym działaniu jaj. Kierownik jednego z największych projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego POIG - OVOCURA, którego efektem było 28 patentów związanych z produktami biomedycznymi, pozwalającymi leczyć lub zapobiegać chorobom neurodegeneracyjnym, nowotworowym, schorzeniom centralnego układu nerwowego, układu krążenia, kostnego czy w wytwarzaniu medykamentów na paradontozę i przeciwko dolegliwościom dermatologicznym.
Aktywnie uczestniczy w pracach technologicznych i wdrożeniowych Wrocławskiego Parku Technologicznego i jest przewodniczącym Klastra NUTRIBIOMED, realizującego programy produkcji i wdrażania suplementów diety.
Koordynator prac związanych z formowaniem europejskiego przedsięwzięcia gospodarczo-naukowego KIC Food4Future (Wspólnoty Wiedzy i Innowacji „Żywność dla Przyszłości”).
Jest autorem ponad 400 prac naukowych, w tym 150 oryginalnych. Napisał ponad 15 podręczników i monografii. Zawodowo od początku związany z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu, gdzie karierę naukową rozpoczął w Instytucie Przechowalnictwa i Technologii Żywności. Był m.in. kierownikiem Katedry Technologii Surowców Zwierzęcych i Zarządzania Jakości na Wydziale Biotechnologii i Nauk o Żywności UPWr, prorektorem ds. współpracy z zagranicą i rozwoju uczelni, prorektorem ds. nauki i innowacji, pracownikiem naukowym Ośrodka Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Mięsnego i przewodniczącym rady naukowej tej instytucji. Członek m.in. Komitetu Nauk o Żywności Polskiej Akademii Nauk, World's Poultry Science Association, Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności, Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego oraz Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.
W 1967 r. rozpoczął studia na Wydziale Zootechnicznym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. Doktoryzował się w zakresie nauk rolniczych w 1977 r. na Wydziale Technologii Żywności Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Habilitował się w Poznaniu. W 1994 r. otrzymał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.
W 2019 r. został doktorem honoris causa Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu.
Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w latach 2008-2016
ur. 19.07.1947 r. w Kobylanach w powiecie krośnieńskim
Specjalista w dziedzinach higieny i dobrostanu zwierząt oraz ekotoksykologii. Jego badania dotyczą głównie: wpływu systemów utrzymania i czynników środowiska na dobrostan świń i drobiu; stosowania naturalnych i syntetycznych dodatków do paszy dla zwierząt o charakterze immunotropowym, profilaktycznym i poprawiającym właściwości dietetyczne produktów zwierzęcych oraz stosowania preparatów biotechnologicznych do paszy i ściółki ograniczających emisję amoniaku do środowiska; oddziaływania skażeń przemysłowych pyłami metalonośnymi na zdrowie zwierząt oraz bezpieczeństwo żywności.
Wprowadził do nomenklatury zootechniczno-weterynaryjnej w Polsce pojęcie dobrostanu zwierząt. Jest orędownikiem ochrony zwierząt przed zadawaniem im zbędnego cierpienia i uwzględniania aspektów etycznych w hodowli zwierząt gospodarskich. Autor pierwszego polskiego podręcznika akademickiego pt. „Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich” oraz współautor europejskiego „Farm animal welfare, environment & food quality interaction studies”. Ekspert krajowy i zagraniczny w zakresie dobrostanu zwierząt. Członek Komitetu Nauk Zootechnicznych PAN oraz International Society of Animal Hygiene. W PTNW od 2002 r. kieruje Sekcją Higieny Środowiska i Dobrostanu Zwierząt. Był przedstawicielem Polski w Monitoring Committee on Public Image of Animal Production Europejskiej Federacji Zootechnicznej, członkiem Komisji Zdrowia i Utrzymania Zwierząt tej organizacji. Był przedstawicielem Polski w Standing Committee for Protection of Animals Rady Europy w Strasbourgu oraz kierownikiem międzynarodowej grupy roboczej Animal Welfare – Projektu Phare. Należy do Rady Naukowej Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach. Członek Rady Programowej „Medycyny Weterynaryjnej”, na UPWr był m.in. organizatorem i kierownikiem Studium Doktoranckiego, prorektorem ds. współpracy z zagranicą i rozwoju uczelni.
Autor i współautor 284 publikacji, w tym 128 oryginalnych prac badawczych oraz 2 patentów. Zainicjowane przez niego coroczne konferencje pt. „Etyczne i prawne aspekty ochrony dobrostanu zwierząt” weszły do stałego kalendarza imprez naukowych UPWr.
Studia ukończył na Wydziale Weterynaryjnym Akademii Rolniczej we Wrocławiu w 1973 r. W 1977 r. uzyskał stopień doktora nauk rolniczych, w 1985 r. doktora habilitowanego, tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1995 r., a w 1999 r. zwyczajnego.
Otrzymał m.in. nagrody Ministra Rolnictwa, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Rektora. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Doktor honoris causa Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii, Uniwersytetu Biotechnologii w Kijowie i Uniwersytetu Rolniczego w Biełgorodzie w Rosji.
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 2002-2008
ur. 10.04.1941 r., Łówcza
zm. 28.02.2013 r., Wrocław
Wybitny lekarz weterynarii specjalizujący się w chorobach drobiu. Wieloletni pracownik Akademii Rolniczej, ceniony dydaktyk, prodziekanem Wydziału Medycyny Weterynaryjnej AR ds. socjalnych i wychowawczych, prorektor ds. dydaktyki i wychowania oraz rektor AR. Jego dorobek naukowy liczy około 400 publikacji. Był członkiem wielu stowarzyszeń i komitetów m.in. World Veterinary Poultry Association, World Poultry Science Association, Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych PTNW. Za swoją działalność i zasługi był odznaczany m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem „Zasłużony dla Środowiska Akademickiego Wrocławia”, odznaką „Zasłużony dla Województwa i Miasta Wrocławia”, Odznaką Honorową „MERITUM” nadaną przez Krajową Radę Lekarsko-Weterynaryjną, Medalem Senatu RP, Honorowym Odznaczeniem „Pro Scientia Veterinaria Polona”.
Studia weterynaryjne odbył na Wydziale Weterynaryjnym WSR we Wrocławiu uzyskując w 1966 r. dyplom lekarza weterynarii. Cztery lata później uzyskał stopień naukowy doktora, a w roku 1976 – doktora habilitowanego. Tytuł profesora nadano mu w 1983 r. Doktor honoris causa Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii.
miejsce pochówku: cmentarz Osobowicki we Wrocławiu (pole 79 / rząd 867/ Aleja Zasłużonych)
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1996-2002
ur. 2.01.1942 r., we Włodzimierzu
Specjalista w zakresie hodowli bydła i produkcji mleka, w tym: wychowu młodego bydła, fizjologicznych i pokarmowych funkcji siary, fizjologii laktacji, uwarunkowań składu i jakości mleka, optymalizacji żywienia krów mlecznych w okresie okołoporodowym, a także technologię opasu młodego bydła. Był inicjatorem wielowątkowych badań nad uwarunkowaniami i właściwościami siary krów. Opublikował ponad 400 opracowań, w tym ponad 130 oryginalnych prac twórczych. Współautor a6 książek, 5 monografii, 7 skryptów dla studentów oraz redaktor i współautor 3 podręczników akademickich, a także książki „Jakość kształcenia w szkołach wyższych”. Pełnił wiele funkcji społecznych i organizacyjnych, m.in. był: organizatorem i kierownikiem Studium Podyplomowego Hodowli Bydła, wiceprzewodniczącym Kolegium Prorektorów Uczelni Wrocławia i Opola, prodziekanem i dziekanem Wydziału Zootechnicznego, prorektorem ds. studenckich i rektorem Akademii Rolniczej we Wrocławiu, wiceprzewodniczącym Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Rolniczych. Jest prezydentem Profesorskiego Klubu Hodowców Bydła (od 2000), był inicjatorem utworzenia i pierwszym dyrektorem Instytutu Hodowli Zwierząt.
Należy do kolegium redakcyjnego „Acta fitotechnica et zootechnica” Uniwersytetu w Nitrze. Główny współinicjator powołania pierwszego w Polsce czasopisma internetowego EJPAU, współzałożyciel Fundacji Rektorów Polskich, członek założyciel Międzynarodowej Fundacji na rzecz Uniwersytetu Wrocławskiego, inicjator utworzenia i przewodniczący Rady Programowej ARBORETUM – Ośrodka Badań Dendrologicznych UPWr, patron honorowy Katolickiego Gimnazjum w Henrykowie, inicjator i współautor opracowania „Dzieje Akademii Rolniczej we Wrocławiu”, został pełnomocnikiem rektora Uniwersytetu Przyrodniczego ds. muzeum uczelni.
Członek Rady Naukowej Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, był wiceprzewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Zootechniki – Państwowego Instytutu Badawczego w Krakowie, członkiem Komitetu Nauk Zootechnicznych PAN, Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułu Naukowego, ekspertem MNiSW i przewodniczącym Rady Instytutu Społeczeństwa Wiedzy w Warszawie.
Inicjator rozbudowy bazy dydaktycznej i naukowej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, tworzenia zamiejscowych punktów kształcenia studentów, nowych kierunków studiów, centrum kształcenia ustawicznego i zmian struktury organizacyjnej uczelni. Inicjator powstania stypendium naukowego im. Stanisława Topy przeznaczonego dla młodych pracowników nauki i studentów z krajów byłego ZSRR.
Był podsekretarzem stanu (2003–2004), a następnie sekretarzem stanu i wiceministrem w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu (2004–2005), wiceprzewodniczącym Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu (2003 –2005), przewodniczącym Rady ds. Procesu Bolońskiego MENiS (2004 –2005), członkiem zespołu Foresighte przy Ministerstwie Nauki i Informatyzacji (2004–2005), Rady Nauki przy Premierze RP (2005), członkiem prezydenckiego zespołu do opracowania Ustawy – Prawo o szkolnictwie Wyższym (2003–2005), członkiem zespołu legislacyjnego Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (2005–2008), prezydium KRASP i przewodniczącym Komisji Akredytacyjnej – Zespół Boloński KRASP (2005–2008), zastępcą przewodniczącego Rady Fundacji Rektorów Polskich, członkiem Rady Instytutu Społeczeństwa Wiedzy w Warszawie, wiceprzewodniczącym Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułu Naukowego, członkiem Kapituły Programowej Dolnośląskiej Rady Przedsiębiorczości BCC, członkiem Komitetu Operacyjnego Kapitał Ludzki przy Ministrze Rozwoju Regionalnego.
Wyróżniony i odznaczony m.in.: nagrodami Rektora AR we Wrocławiu, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższeg oraz medalami: „Zasłużony dla Województwa Legnickiego”, „Zasłużony dla Województwa Leszczyńskiego”, „Zasłużony dla Województwa Zielonogórskiego”, „Zasłużony dla Spółdzielczości Mleczarskiej”, „Zasłużony dla Miasta i Gminy Nysa”, 100-lecia Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie im. Stefana Giżyńskiego, „Pontificia Facultas Theologica Wratislaviensis”, nagrodą Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola za działania na rzecz integracji środowiska akademickiego Wrocławia, Medalem Rosyjskiego Związku Rektorów, nagrodą CENTAURA Polskiej Federacji Hodowców Bydła i Producentów Mleka oraz Stowarzyszenia Obszarów Wiejskich, nagrodą Parlamentu Studentów Rzeczpospolitej Polski PROSTUDENT, dyplomem Honorable Ambassador for World Wide Sires WWS–USA, Złotą Odznaką Polskiej Federacji Hodowców Bydła Mlecznego, medalem im. Prof. Koubka „Za Zasługi w Rozwoju Genetyki i Doskonalenia Zwierząt Wydziału Rolniczego” – Ihnoceska Universita w Czeskich Budziejowicach, medalem 90-lecia Wydziału Rolniczego Mendlowego Uniwersytetu Rolniczego i Leśnego w Brnie.
Członek Słowackiej Akademii Nauk, doktor honoris causa Akademii Rolniczej we Wrocławiu (2006), Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie (2008) i Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu (2009).
Odznaczony: Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Brązowym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Studia na kierunku zootechnicznym WSR we Wrocławiu ukończył w 1966 r. Doktoryzował się w 1973 r., a habilitował w 1979 r. W 1990 r. uzyskał tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego, a na stanowisko profesora zwyczajnego powołany został w 1995 r.
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1986-1990
ur. 14.04.1933 r. w Pyskowicach
zm. 30.03.2022 r. we Wrocławiu
Inżynier środowiska specjalizujący się w zakresie geologii i hydrogeologii inżynierskiej, ochrony i kształtowania środowiska wodnego oraz budownictwa ziemnego. Autor ponad 180 pozycji naukowych, w tym 6 podręczników i skryptów oraz 3 patentów. Przez wiele lat prowadził wykłady z dynamiki wód podziemnych na Uniwersytecie w Rostocku.
Pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. zastępcy dyrektora Instytutu Budownictwa Wodnego i Ziemnego, kierownika Zakładu Geotechniki i Wód Podziemnych, dziekana Wydziału Melioracji Wodnych, prorektora ds. nauki i współpracy z zagranicą, rektora. Był członkiem Zespołu Naukowo-Dydaktycznego dla kierunków melioracja i geodezja urządzeń rolnych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Rady Geologicznej oraz Rady Programu „Ochrona przeciwpowodziowa i ograniczenie zagrożenia powodziowego” przy Ministrze Środowiska, przewodniczącym Rady Naukowej Szczytnickiego zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego we Wrocławiu. Jest lub był członkiem komitetów i stowarzyszeń naukowych.
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem „Za Zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu”, Złotą Odznaką Honorową NOT.
Studia I stopnia z tytułem inżyniera melioracji wodnych ukończył w 1955 r. w WSR we Wrocławiu, a II w 1956 r. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1963 r. W 1977 r. został doktorem habilitowanym, w 1988 r. profesorem nadzwyczajnym, a w 1993 r. powołany został na stanowisko profesora zwyczajnego.
miejsce pochówku: cmentarz przy ul. Smętnej we Wrocławiu (sektor 6 / rząd 5 / miejsce 2)
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1986-1990
ur. 14.08.1928 r. we Lwowie
zm. 13.06.2020 r. we Wrocławiu
Zootechnik specjalizujący się w hodowli i chowie bydła. Kontynuator szkoły naukowej hodowli bydła stworzonej przez prof. Tadeusza Konopińskiego i twórca własnej szkoły naukowej. Zajmował się m.in. zachowaniem się różnych genotypów bydła w aktualnych warunkach środowiskowych, genetycznym i środowiskowym uwarunkowaniem cech produkcyjnych bydła oraz rolą interakcji genetyczno-środowiskowych w hodowli bydła.
Od 1950 r. związany z WSR we Wrocławiu (późniejszą AR). Kierownik Katedry Hodowli Bydła i Produkcji Mleka, prodziekan i dziekan Wydziału Zootechnicznego. Autor blisko 300 publikacji, z czego ponad 140 to oryginalne rozprawy naukowe zamieszczone w czasopismach krajowych i zagranicznych. Współautor wydawnictw książkowych, w tym podręczników akademickich.
Wyróżniony m.in. medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżami: Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
W 1950 r. ukończył studia na Wydziale Rolnym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W 1960 r. doktoryzował się na Wydziale Zootechnicznym WSR we Wrocławiu, a habilitował się w 1965 r. na Wydziale Zootechnicznym WSR w Poznaniu. W 1972 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1978 r. profesora zwyczajnego. W 1991 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Rostocku.
miejsce pochówku: cmentarz parafialny św. Rodziny (sektor 12 / rząd 13/ grób 9)
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1984-1986
ur. 2.08.1920 r., osada Niemce koło Będzina
zm. 26.05.1986 r. we Wrocławiu
Agrotechnik, organizator Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, z którą związał całe swoje życie zawodowe, dziekan Wydziału Rolniczego, rektor Akademii Rolniczej. Jego działalność naukowa koncentrowała się wokół tematyki związanej z płodozmianem, upraszczaniem uprawy roli, nawozami organicznymi i mineralnymi, zmianowaniem, mikromorfologią gleby, ochroną środowiska, w tym regulacji terenów zdewastowanych przez górnictwo odkrywkowe. Uczestniczył też w pracach nad właściwym zagospodarowaniem zlewni rzeki Oławy, źródeł pitnych dla aglomeracji wrocławskiej. Odznaczony Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Województwa Zielonogórskiego”.
Studia wyższe odbył w latach 1946–1950 na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W 1964 r. obronił pracę habilitacyjną. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1971 r., a zwyczajnego w 1985 r.
miejsce pochówku: cmentarz przy ul. Smętnej we Wrocławiu (pole 4 / rząd 26 / grób 4)
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1982–1984
ur. 6.02.1924 r., Poznań
zm. 22.11.1987
Lekarz weterynarii, specjalizujący się w patofizjologii, immunologii i immunogenetyce, wieloletni nauczyciel akademicki3, dziekan Wydziału Medycyny Weterynaryjnej i rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Inicjator rozpoczęcia we Wrocławiu badań z zakresu rozrodu zwierząt domowych. Zapoczątkował badania nad hemofilozą bydła, które doprowadziły do wykrycia w Polsce drobnoustroju Haemophilus somnus oraz do rejestracji surowicy odpornościowej Somnubovin i szczepionki Somnuvac, opracowanych przez zespół Katedry Prewencji i Immunologii Weterynaryjnej. Członek wielu towarzystw naukowych m.in. Wrocławskiego Oddziału Towarzystwa Immunologów, Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego Immunologii Rozrodu (Warna, Bułgaria), Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych.
Studiował na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W roku 1952 uzyskał tytuł doktora medycyny weterynaryjnej, a tytuł docenta w roku 1963. Tytuł profesora nadzwyczajnego nadano mu w roku 1971, a profesora zwyczajnego w roku 1978.
miejsce pochówku: cmentarz przy ul. Grabiszyńskiej, Wrocław (pole 43 / rząd 302 / miejsce 15)
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w roku 1981
ur. 14.03.1921 r., Kazuliszki
zm. 22.12.2000 r. Kraków
Agrotechnik specjalizujący się w nawadnianiu roślin i ich uprawie, prorektor ds. nauki i rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Zorganizował stacje doświadczalne nawadniania roślin w Swojcu i Samotworze, gdzie prowadzi się badania z zakresu technologii i efektywności nawadniania deszczownianego, sterowania nawadnianiem za pomocą różnych metod, gospodarki wodnej roślin i gleb. Za działalność naukową wielokrotnie odznaczony nagrodami państwowymi, resortowymi i regionalnymi m.in.: Odznaką Tysiąclecia, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za zasługi w walce z okupantem w szeregach AK wyróżniono go przyznanym w Londynie Medalem Wojska i Krzyżem Armii Krajowej, a także Honorową Odznaką Żołnierza AK Okręgu „Now”.
Studia wyższe odbył na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu w latach 1946–1951. Stopień naukowy doktora nauk rolno-leśnych nadała mu Rada Wydziału Rolniczego WSR we Wrocławiu w 1954 r. Tytuł docenta uzyskał w 1957 r. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1964 r., natomiast profesora zwyczajnego w 1973 r. W 1992 roku Akademia Rolnicza w Lublinie nadała mu tytuł doktora honoris causa.
miejsce pochówku: Cmentarz Prądnik Czerwony (zwany Batowickim), Kraków (pole C-XLIV / rząd zachodni / miejsce 1)
Rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1969-1981
ur. 3.11.1923 r.
zm. 13.01.2019 r.
Autorytet w zakresie chirurgii weterynaryjnej, współautor pionierskich rozwiązań w dużej części w układzie interdyscyplinarnym: chirurgia i histologia weterynaryjna, chirurgia, ortopedia, traumatologia, immunologia człowieka, biomechanika, chemia, bioceramika politechniczna.
Dzięki jego inicjatywom powstał nowy obiekt kliniczny, odpowiadający ówczesnym standardom europejskim, ukształtowały się nowoczesne techniki operacyjne i specjalizacje: anestezjologia, radiologia, okulistyka, a później ultrasonografia, diagnostyka i chirurgia endoskopowa, stworzona została unikalna pracownia badań chirurgicznych wspólnie z katedrami chirurgii, ortopedii, traumatologii i torakochirurgii Akademii Medycznej we Wrocławiu. Ściśle współpracował też z naukowcami z Niemiec.
Autor i współautor ponad 130 prac opublikowanych w kraju i zagranicą. Dzięki współpracy z wydziałami weterynaryjnymi uniwersytetów w Monachium, Hanowerze, Berlinie, Brnie, Lipsku i Baden Baden stworzył kongres „Pro Animali”, wielkie wydarzenie naukowo-aplikacyjne polskiej weterynarii.
Uhonorowany m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Honorowym Uniwersytetu Ludwiga Maximiliana w Monachium, Medalem im. Oczapowskiego V Wydziału PAN, odznaczaniem Izby Lekarsko-Weterynaryjnej „Złoty Chiron”. Kolegium Rektorów Wyższych Uczelni Wrocławia przyznało mu nagrodę za integrację wrocławskiego środowiska naukowego.
Studia weterynaryjne ukończył w 1950 r. na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Stopień doktora uzyskał w 1952 r., a habilitował się w 1960 r. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1964 r., a zwyczajnego w 1974 r. W roku 1999 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Rolniczej we Wrocławiu, w 2000 r. – Akademii Medycznej we Wrocławiu, a w 2010 r. – Uniwersytetu Ludwiga Maximiliana w Monachium.
miejsce pochówku: cmentarz Św. Wawrzyńca, ul. Bujwida, Wrocław
Rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w latach 1965-1969
ur. 25.08.1920 r. Strzemieszyce, Zagłębie Dąbrowskie.
zm. 22.02.2011 r. w Jeleniej Górze
Lekarz weterynarii, którego głównym kierunkiem badań była fizjologiczna i farmakologiczna regulacja krążenia krwi oraz przemiany węglowodanów i związków wysokoenergetycznych w sercu i mięśniach szkieletowych. Opublikował oryginalną w skali światowej hipotezę i pionierskie badania przypisujące tlenkowi azotu lecznicze właściwości nitratów. Prawdziwość tej hipotezy udowodniono 22 lata później w USA, co doprowadziło do odkrycia endogennego tlenku azotu (EDRF/No) – za co przyznano Nagrodę Nobla. W latach 70. ZZ wieku zainicjował, a następnie rozwinął wraz z zespołem badania immunofarmakologiczne w naukach weterynaryjnych. Wielokrotnie odznaczany m.in nagrodą specjalną na II Kongresie Nauki Polskiej, licznymi nagrodami ministerialnymi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderem Odrodzenia Polski, Medalem Edukacji Narodowej.
Dyplom lekarza weterynarii uzyskał w 1953 r. na Wydziale Weterynaryjnym WSR we Wrocławiu. Pięć lat później otrzymał stopień doktora, a w 1960 – doktora habilitowanego z zakresu fizjologii i farmakodynamiki. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1965 r., a profesora zwyczajnego w 1973 r. W roku 1995 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Rolniczej we Wrocławiu.
miejsce pochówku: cmentarz parafialny w Jeleniej Górze
Rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w latach 1955-1959
ur. 13.09.1900 r. Lwów
zm. 11.03.1962 r. we Wrocławiu
Światowej rangi uczony w zakresie nauki o skrobi i fermentacji alkoholowej. Po przyjeździe do Wrocławia w 1946 r., zbudował Katedrę Technologii Rolnej na Uniwersytecie i Politechnice Wrocławskiej, którą kierował aż do swojej śmierci w 1962 r. Organizator Kursów Gorzelniczych oraz specjalizacji technologia fermentacji i węglowodanów na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej. W czasie II wojny światowej był przewodniczącym Rady Zakładowej Związków Zawodowych Wydziału Rolniczego w Dublanach oraz komendantem miejscowej placówki Armii Krajowej. Przewodniczący Komisji Rolnictwa Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu oraz członek Komitetu Technologii i Chemii Żywności PAN i Kolegium Redakcyjnego czasopisma „Przemysł Rolny”. Wielokrotnie odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Odznaką Orląt Lwowskich.
Studia ukończył na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Lwowskiej w 1922 r. W 1925 r. uzyskał stopień doktora, a w 1938 r. został docentem. Tytuł profesora nadzwyczajnego nadano mu w 1940 r., a profesora zwyczajnego w 1960 r.
miejsce pochówku: cmentarz Św. Wawrzyńca, Wrocław (aleja główna/ p 4 / grób 90)
Rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w latach 1954-1955 i 1959-1965
ur. 15.07.1911 r., Tarnopol
zm. 17.08.1993 r.
Ceniony lekarz weterynarii. Prekursor w dziedzinie metod operacyjnego leczenia nawykowego wypadania pochwy u krów ciężarnych i zamykania powłok brzusznych przy cięciu cesarskim u tych zwierząt. Opracował leki, które znalazły zastosowanie w leczeniu zakaźnych schorzeń gruczołu mlekowego krów i różnych poporodowych przypadłości w zakresie układu rozrodczego bydła, koni, trzody chlewnej i owiec. Od 1945 r. związany z Uniwersytetem oraz Politechniką Wrocławską a później z Wyższą Szkołą Rolniczą m.in jako organizator Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, prorektor ds. nauczania w WSR oraz rektor (przez trzy kadencje). Autor 160 pozycji naukowych opublikowanych w kraju i zagranicą. Członek Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego i International Society for Moor. Wyróżniony nagrodą Rektorów Wyższych Uczelni Wrocławia, nagrodami Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego i odznaczeniami państwowymi.
Studia ukończył w 1939 r. w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. W 1945 r. uzyskał stopień naukowy doktora medycyny weterynaryjnej. Pięć lat później nadano mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w roku 1960 – profesora zwyczajnego.
miejsce pochówku: cmentarz Św. Wawrzyńca, ul. Bujwida, Wrocław
(aleja boczna / p 4 / grób 506)
Rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w latach 1951-1954
ur. 3.11.1901 r., Ruda Łańcucka na Rzeszowszczyźnie
zm. 11.10.1996 r.
Wybitny botanik, który całą swoją karierę naukową poświęcił badaniom nad torfem. Pod jego kierunkiem przebadano bagna i torfowiska w Dolinie Biebrzy, na Mazurach i na Lubelszczyźnie. Opracował klasyfikację torfów europejskich. Z czasem zainteresowania przesuwały się z historii i morfologii torfowisk na chemiczne i biologiczne właściwości ich składników. Wykrył związki chemiczne o szczególnej aktywności biologicznej. Na podstawie jego badań w latach 60. XX wieku powstał preparat torfowy Tołpy, mający w założeniu stać się lekiem przeciwnowotworowym. Był jednym z twórców wrocławskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk. Jego badania przyczyniły się także do uchwalenia ustawy o ochronie złóż torfowych w Polsce.
Ukończył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (1928 r.). W 1946 r. habilitował się na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Od 1951 r. był organizatorem wyodrębnionej z Uniwersytetu Wrocławskiego Wyższej Szkoły Rolniczej i jej Wydziału Rolniczego. Tytuł doktora honoris causa Akademii Rolniczej we Wrocławiu otrzymał w 1985 r.
miejsce pochówku: cmentarz Św. Ducha, Wrocław (pole G / rząd 3 / grób 58)
