Tytuły profesora honorowego nadane przez uczelnię
Prof. Vasyl Stefanyk w 1984 r. ukończył studia na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Lwowskiego Instytutu Zooweterynaryjnego w specjalności lekarz medycyny weterynaryjnej. W latach 1986 -1992 pracował jako główny specjalista w Krajowym Centrum Transplantacji Zarodków. Następnie w latach 1993-1995 realizował studia doktoranckie w Katedrze Rozrodu Zwierząt. W 1997 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk weterynaryjnych na podstawie rozprawy doktorskiej pt.: “Wpływ środowiska macicy i jajowodu na pełną wartość zygoty i rozwój zarodków u krów”. W 2010 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk weterynaryjnych w oparciu o dorobek naukowy i rozprawę habilitacyjną pt.: “Uzasadnienie etiologi, patogenezy i stosowania patogenetycznej oraz niespecyficznej terapii w profilaktyce niepłodności bydła w oddzielnych geochemicznych strefach zachodniego regionu Ukrainy”. Od 2009 r. jest kierownikiem Katedry Położnictwa, Ginekologii i Rozrodu Zwierząt Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii im. Stefana Grzyckiego. Od 2011 r. pełni funkcję kierownika Działu Współpracy z Zagranicą. W 2012 r. otrzymał tytuł naukowy profesora. Główny kierunek badań naukowych Profesora Vasyla Stefanyka związany jest z patogenezą chorób powodujących zaburzenia funkcji rozrodczej u zwierząt, a także z zastosowaniem nowoczesnych metod diagnostyki, terapii i profilaktyki chorób układu rozrodczego zwierząt. Profesor Vasyl Stefanyk był głównym koordynatorem ze strony ukraińskiej międzynarodowego projektu „Tworzenie szkoły weterynaryjnej zaawansowanych metod diagnostycznych ze specjalistycznymi laboratoriami” w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska – Białoruś – Ukraina. Był kierownikiem lub wykonawcą licznych projektów naukowych. Wyniki swoich badań prezentował na wielu międzynarodowych i krajowych konferencjach, sympozjach i seminariach. Jego dorobek naukowy stanowi: 160 prac naukowych publikowanych na Ukrainie, jak również poza jej granicami, 3 patenty oraz liczne ekspertyzy dotyczące wytycznych stosowania leków. Dodatkowo Profesor Vasyl Stefanyk był organizatorem licznych konferencji naukowych, sympozjów i seminariów. Obecnie realizuje międzynarodowy projekt “Improving skills in laboratory practice for agrо-food specialists in eastern Europe (Ag-Lab)”. Profesor Vasyl Stefanyk w 2015 r. został uhonorowany medalem „Zasłużony dla Wydziału Medycyny Weterynaryjnej”, a w 2018 r. odznaką „Zasłużony dla Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”. Od wielu lat Profesor Stefanyk wspiera i rozwija współpracę naukową i dydaktyczną pomiędzy Wydziałami Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie i we Wrocławiu. Efektem tego są m.in. wspólne publikacje naukowe, wymiana kadry naukowo dydaktycznej i studentów oraz organizacja wspólnych konferencji.
Dr inż. Wojciech Andrzej Myślecki urodził się we Wrocławiu w 1948 roku. W latach 1965–1970 ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Od lat 60. XX wieku do roku 1989 działacz opozycji antykomunistycznej, w wolnej Polsce, po roku 1990 zaangażowany w budowę nowoczesnej, opartej na wiedzy gospodarki. Tytuł doktora nauk technicznych zdobyty w 1978 r. przyniósł mu nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitną pracę doktorską z syntezy mowy. W latach 1991–1993 ukończył Amerykańskie Studium „Management in Free Market Economy”. Od 1970 do 2008 roku jako nauczyciel akademicki na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej prowadził zajęcia z przedmiotów związanych z podstawami telekomunikacji oraz cyfrowego przetwarzania sygnałów, syntezy i rozpoznawania sygnału mowy oraz inteligentnych sieci elektroenergetycznych. Jest autorem kilkudziesięciu prac naukowych i badawczych z zakresu telekomunikacji, cyfrowego przetwarzania sygnałów oraz syntezy, analizy i rozpoznawania sygnału mowy, a także autorem lub współautorem kilkudziesięciu raportów, publikacji i referatów z zakresu transformacji gospodarki i systemów edukacyjnych oraz rynku energii i funkcjonowania polskiego i europejskiego systemu elektroenergetycznego. Istotnym wkładem dr. Wojciecha Myśleckiego w edukację i rozwój nowoczesnych systemów zarządzania przemysłem po roku 1990 są programy, którymi kierował i tworzone szkoły menedżerskie oparte na doświadczeniach amerykańskich, francuskich i hiszpańskich. Kierował m.in. Francuskim Podyplomowym Studium „Ecole Francaise de Genie des Systemem Industrieles”; programem Amerykańskiej Agencji Rozwoju Międzynarodowego „Executive Training – KGHM Polska Miedź” oraz grantami Komisji Wspólnot Europejskich TEMPUS dotyczącymi transferu technologii i zarządzania przemysłowego. W latach 2009–2018 tworzył sieć współpracy 40 polskich uczelni, w tym UPWr, w ramach światowej sieci „Santander Univesridades”, co wzmocniło więzi polskich uczelni z uczelniami kręgu kultury iberoamerykańskiej.
Radosław Ratajszczak (ur. 9 marca 1957 w Myśliborzu) – polski biolog, dyrektor ogrodu zoologicznego we Wrocławiu.
Dzieciństwo spędził w Poznaniu, gdzie w 1976 r. zdał maturę w I LO im. Karola Marcinkowskiego. Absolwent biologii UAM. Od 1981 do 2006 r. pracował w poznańskim ZOO, gdzie przez 12 ostatnich lat był wicedyrektorem. Od stycznia 2007 r. został dyrektorem Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu. Jest autorem książek popularyzujących zwierzęta, m.in. "Najdziwniejsze zwierzęta" (Publicat, 2005, Poznań), "100 niezwykłych zwierząt świata" (Publicat, 2005, Poznań) oraz tłumaczem książek o analogicznej tematyce z języka angielskiego. Jako naukowiec badał m.in. bociana białego.
Prof. Volodymyr Stybel był m.in. kierownikiem Katedry Parazytologii i Ichtiopatologii Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii. Od 2014 do 2017 roku pełnił funkcję rektora Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii im. Stefana Grzyckiego, a w roku 2017 został wybrany ponownie.
Główny kierunek badań naukowych profesora związany jest z oceną działania genotoksycznego i cytotoksycznego pasożytów i środków przeciwpasożytniczych.
Prof. dr hab. Jan Szarek urodził się 26 grudnia 1936 r. w Komornikach (pow. Myślenice). Studia ukończył w 1961 r. na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. W roku 1968 uzyskał stopień doktora nauk rolniczych, a w roku 1976 Rada Wydziału Zootechnicznego Akademii Rolniczej w Krakowie nadała mu stopień doktora habilitowanego w zakresie hodowli zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem hodowli bydła. W roku 1984 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1990 profesora zwyczajnego.
Profesor Jan Szarek jest uznanym autorytetem naukowym, dydaktycznym i organizacyjnym w zakresie hodowli zwierząt, a szczególnie hodowli bydła. Jego dorobek stanowi ponad 550 publikacji, w tym ponad 170 prac oryginalnych, 2 patenty, 4 podręczniki i skrypty. Pozostałe prace to doniesienia naukowe, prace przeglądowe, monografie, syntezy naukowe, sprawozdania i ekspertyzy, referaty i artykuły popularnonaukowe. Dorobek ten prawie w całości dotyczy prac tzw. stosowanych, które w części zostały wdrożone do praktyki hodowlanej.
Profesor Jan Szarek jest twórcą i organizatorem 21 Szkół Zimowych Hodowców Bydła skupiających blisko 4000 uczestników, naukowców i praktyków z kraju i zagranicy. Wygłoszono na nich blisko 500 referatów z zakresu hodowli bydła. Jest to wyjątkowy wkładu prof. Jana Szarka w integrację środowiska naukowego, działającego na rzecz hodowli bydła.
W uznaniu zasług oraz wagi osiągnięć naukowych, dydaktycznych i organizacyjnych profesor Jan Szarek wyróżniony został kilkunastoma odznaczeniami krajowymi i zagranicznymi, w tym m.in.: Złotym, Kawalerskim i Oficerskim Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Odznaką Honorową Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Odznaką Zasłużonego dla Polskiego Rolnictwa, Medalem Zasłużonego dla Ziemi Opolskiej, Złotą Odznaką za zasługi dla woj. nowosądeckiego, Złotą Odznaką za zasługi dla Ziemi Krakowskiej, Złotą Odznaką za zasługi w rozwoju współpracy hodowlanej polsko-słowackiej. Wielokrotnie wyróżniany był nagrodami Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Rektorskimi.
RNDr Vladimir Schenk DrSc jest cenionym specjalistą – geologiem i geofizykiem, ekspertem z dziedziny geodynamiki i sejsmotektoniki, autorem wielu publikacji, członkiem krajowych i zagranicznych organizacji naukowych.
Vladimir Schenk jest autorem ok. 520 prac naukowych, w tym: 57 artykułów w czasopismach z listy JCR, 126 artykułów w innych czasopismach recenzowanych, 141 publikacji w materiałach konferencyjnych, 164 publikowanych streszczeń i komunikatów, 17 monografii i patentów, 12 raportów eksperckich i 6 artykułów popularnonaukowych. Prace naukowe publikował w tak prestiżowych czasopismach jak: „Annales Geophysicae”, „Tectonophysics”, „Journal of Seismology”, „Pure and Applied Geophysics”, „Natural Hazards”, „Studia Geophysica et Geodetica”, „Engineering Geology”, „Environmental Geology”, „Physics of the Earth and Planetary Interiors”, „Acta Geodynamica et Geomaterialia”. 31 prac naukowych zostało opracowanych we współpracy z pracownikami naukowymi Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Vladimir Schenk był i jest członkiem wielu krajowych i zagranicznych organizacji naukowych takich jak European Geoscience Union (EGU), American Geophysical Union (AGU), International Society for the Prevention and Mitigation of Natural Hazards – Natural Hazards Society.
RNDr Vladimir Schenk DrSc jest autorem wielu ekspertyz do projektów Czeskiej Fundacji Grantowej, Fundacji Grantowej Czeskiej Akademii Nauk w Pradze i innych organizacji. Recenzował artykuły naukowe złożone w czasopismach wydawnictw naukowych Springer, Elsevier, AGU, Blackwell itp. Był recenzentem profesjonalnych raportów opracowanych dla instytucji państwowych i prywatnych. Za swoją działalność naukową i ekspercką został nagrodzony i wyróżniony Dyplomem Honorowym Czechosłowackiej Akademii Nauk, Dyplomem Honorowym Czechosłowackiego Ministerstwa Federalnego Paliw i Energii za aktywność w programie energii atomowej, Srebrnym Medalem Czechosłowackiej Akademii Nauk za zasługi w dziedzinie fizyki, Medalem „Stuletnia rocznica badań sejsmologicznych na Słowacji”, Medalem „Za Zasługi dla Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Akademii Rolniczej we Wrocławiu”.
Profesor Edward Gacek – specjalista z dziedziny genetyki, hodowli roślin i nasiennictwa roślin uprawnych oraz doświadczalnictwa odmianowego, profesor nauk rolniczych. Jego zainteresowania i działalność naukowa oraz pozanaukowa koncentrują się na problematyce efektywnego wykorzystania postępu odmianowego w praktyce. Uczestniczy w tworzeniu krajowego i europejskiego prawa dotyczącego programów hodowli roślin rolniczych, w kontekście wyzwań wszystkich kierunków gospodarowania w rolnictwie, zachowania bioróżnorodności i ochrony środowiska naturalnego, a także spodziewanych gwałtownych fluktuacji czynników pogodowych. Dodatkowo bierze udział w pracach badawczych i eksperymentalnych nad doborem odmian dostosowanych do niskonakładowych i proekologicznych systemów uprawy, w tym do ograniczania chorób roślin oraz pozwalających na zmniejszenie ujemnych skutków działania różnych czynników stresowych w uprawie roślin.
Profesor jest krajowym ekspertem wiodącym w Stałym Komitecie ds. Wspólnotowego Prawa do Odmian Roślin w Komisji Europejskiej (KE), a także ekspertem w Stałym Komitecie ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa w KE, w Brukseli, oraz członkiem kilku grup roboczych na poziomie wspólnotowym i krajowym, w zakresie rejestracji i ochrony prawnej odmian roślin.
Jest członkiem towarzystw i instytucji międzynarodowych, np. UPOV (Międzynarodowy Związek ds. Ochrony Nowych Odmian Roślin) w Genewie. Uczestniczy w pracach organów UPOV, tj. Rady (C) Komitetu Konsultacyjnego (CC), Komitetu Organizacyjno-prawnego (CAJ) i Komitetu Technicznego (TC), dotyczących międzynarodowego systemu ochrony prawnej odmian, zgodnie z Konwencją UPOV.
Za osiągnięcia naukowe i organizacyjne otrzymał wiele nagród i wyróżnień honorowych, m.in. odznaczenia Prezydenta RP: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; Srebrny Krzyż Zasługi; Złoty Medal za Długoletnią Służbę, odznaczenia resortowe: Medal „Zasłużony dla Rolnictwa”; wyróżnienie „Honorowy Agrobiznesmen Roku 2006', wyróżnienie Ministerstwa Rolnictwa Ukrainy: „Znak Poszani” za zasługi dla rolnictwa Ukrainy oraz liczne odznaczenia i wyróżnienia regionalne.
Prof. Bogusław BUSZEWSKI – specjalista z zakresu chemii analitycznej, twórca polskiej szkoły chromatografii, wybitny uczony i pedagog, prezes Polskiego Towarzystwa Chemicznego, wiceprzewodniczący Komitetu Chemii Analitycznej PAN, członek korespondent Austriackiej Akademii Nauk, członek kolegiów redakcyjnych czasopism naukowych, krajowych i zagranicznych. Doktor honoris causa Słowackiego Uniwersytetu Medycznego w Bratysławie.
Od ponad 15 lat współpracuje z Wydziałem Nauk o Żywności Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, był inicjatorem utworzenia konsorcjum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Pod jego opieką wielu młodych pracowników i doktorantów Wydziału Nauk o Żywności odbyło staże naukowe i studia podyplomowe.
Jest znanym naukowcem, cenionym specjalistą w zakresie hydrotransportu i reologii, autorem wielu publikacji, byłym wiceprezydentem Czeskiej Akademii Nauk, profesorem Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze. Poza działalnością naukową i dydaktyczną Profesor odniósł również sukcesy w sporcie – pięciokrotnie został czechosłowackim mistrzem w szermierce zespołowej.
Od 1989 do 1990 roku Profesor pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Izby Wybranych Przedstawicieli Czeskiej Akademii Nauk, a w latach 1990–1993 był sekretarzem naukowym, członkiem Prezydium Czeskiej Akademii Nauk oraz członkiem Komitetu ds. Zarządzania Instytutami Czeskiej Akademii Nauk. Od 1993 roku Profesor jest członkiem Akademickiego Zgromadzenia Czeskiej Akademii Nauk. W latach 1993–2001 wchodził w skład Rady ds. Nauk Czeskiej Akademii Nauk oraz był jej wiceprezydentem od 2001 do 2005 roku.
Profesor Pavel Vlasák sprawował funkcję wiceprezydenta Agencji ds. Grantów Czeskiej Akademii Nauk w okresie 1994–1997, a od 1993 roku był członkiem Rady Ekonomicznej Czeskiej Akademii Nauk. W latach 2005–2009 był wiceprezydentem Czeskiej Akademii Nauk, a w roku 2009 został wybrany do Rady ds. Nauk Czeskiej Akademii Nauk. W okresie 2006–2010 Profesor wchodził w skład Rady Badań i Rozwoju Republiki Czeskiej.
Profesor jest członkiem Akademii Inżynierii Republiki Czeskiej, prezydentem Stowarzyszenia Transportu Rurowego, członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Chemicznego, Międzynarodowego Stowarzyszenia Inżynierów Morskich i Polarnych, jednym z pierwszych członków Międzynarodowego Towarzystwa Rurowego Transportu Podziemnego. Profesor reprezentuje Czeską Republikę w organizacji INTEROCEANMETAL. Jest członkiem kolegiów redakcyjnych następujących czasopism: „Journal of Hydrology and Hydromechanics”, „Engineering Mechanics”, „Mining Journal”.
Prof. Ing. Václav Řehout, CSc. – wybitny zootechnik, profesor genetyki i metod doskonalenia zwierząt, prorektor oraz kierownik Katedry Genetyki, Doskonalenia i Żywienia Zwierząt Uniwersytetu Południowoczeskiego w Czeskich Budziejowicach, członek Czeskiej Akademii Nauk Rolniczych oraz Słowackiej Akademii Nauk Rolniczych, członek rad naukowych kilku instytutów naukowo-badawczych i uniwersytetów w Czechach i na Słowacji, członek komitetów redakcyjnych uznanych czasopism naukowych oraz licznych komisji czeskich ministerstw: rolnictwa oraz szkolnictwa i oświaty. Współinicjator i organizator cyklicznych konferencji międzynarodowych „Genetic Days” w Czechach, na Słowacji i w Polsce, wyróżniony licznymi odznaczeniami i medalami, w tym „Medalem za Zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu” (2006).
Václav Řehout został wyróżniony Medalem Ministerstwa Obrony Republiki Czeskiej (2000), Medalem 50-lecia AR we Wrocławiu (2001), Medalem Koubka Uniwersytetu Południowoczeskiego w Czeskich Budziejowicach (2003), Medalem Taufera Uniwersytetu Mendla w Brnie (2003), Medalem Instytutu Naukowego Zootechniki w Pradze (2003), Dyplomem Uznania Czeskiej Akademii Nauk Rolniczych (2003), Brązowym Medalem Słowackiego Uniwersytetu Rolniczego w Nitrze (2003), medalem „Za Zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu” (2006) i Brązowym Medalem Czeskiej Akademii Nauk Rolniczych (2008).
Szczególne związki łączą Profesora Václava Řehouta z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu. Jest on współinicjatorem umowy o współpracy między Uniwersytetem Południowoczeskim w Czeskich Budziejowicach i Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu. Wielokrotnie odbywał misje profesorskie na naszej Uczelni w latach 1995–2010, był wykładowcą na studiach podyplomowych, recenzentem 3 prac doktorskich oraz opiekunem naukowym stażystów naszej Uczelni specjalizujących się w genetyce i hodowli zwierząt. Z jego inicjatywy Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu został włączony do organizacji międzynarodowej cyklicznej konferencji „Genetic Days”. Współpraca z prof. Řehoutem zaowocowała podpisaniem i twórczym wypełnianiem umów między Wydziałem Agronomicznym w Czeskich Budziejowicach oraz Wydziałem Biologii i Hodowli Zwierząt oraz Wydziałem Przyrodniczo-Technologicznym Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Profesor Leopold Verstraelen jest matematykiem o światowym uznaniu, specjalistą z geometrii różniczkowej, autorem pięciu podręczników dla studentów. Dwie uczelnie uhonorowały go zaszczytnym tytułem doktora honoris causa. Profesor wypromował kilkunastu doktorów nauk matematycznych, wśród jego uczniów znajdują się matematycy wielkiego formatu tacy jak Franki Dillen i Luc Vrancken. Natomiast pracownicy Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji zawsze mogli liczyć na wszechstronne wsparcie i życzliwość Profesora.
Profesor Verstraelen był wielokrotnie zapraszany do Polski, również do Wrocławia. Był gościem Instytutu Matematycznego Uniwersytetu Wrocławskiego, Instytutu Matematyki Politechniki Wrocławskiej oraz Katedry Matematyki naszej uczelni. Pierwszy raz przybył do Wrocławia w lipcu 1979 r., a ostatnio w sierpniu 2009 r. – był wówczas gościem Katedry Matematyki Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Podczas pobytów w stolicy Dolnego Śląska poza wystąpieniami naukowymi wygłaszał również wykłady dla studentów matematyki na Uniwersytecie Wrocławskim (w ramach programu TEMPUS) dla studentów Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Profesor Ing. Jozef BULLA, PhD, DSc. – wybitny biolog, specjalista z dziedziny genetyki fizjologicznej i biochemicznej, biotechnologii, bioróżnorodności oraz chowu i hodowli bydła, dziekan Wydziału Biotechnologii i Nauk o Żywności Słowackiego Uniwersytetu Rolniczego w Nitrze (Słowacja), były przewodniczący i obecnie zastępca przewodniczącego Słowackiej Akademii Nauk Rolniczych. Jest ekspertem w licznych komitetach opiniodawczych, członkiem komitetów redakcyjnych czasopism o zasięgu międzynarodowym oraz licznych korporacji akademickich, m.in. Akademii Georgofilijskiej we Florencji, Rosyjskiej Akademii Nauk Rolniczych, Czeskiej Akademii Nauk Rolniczych, Rady Naukowej Amerykańskiego Instytutu Bibliograficznego w Releigh, Rady LF.SC Europejskiej Fundacji Naukowej w Strassburgu. Jest współinicjatorem cyklicznych konferencji międzynarodowych „Genetic Days" organizowanych w Czechach, na Słowacji i w Polsce oraz członkiem z wyboru Towarzystwa Genetycznego im. Grzegorza Mendla w Brnie.
Profesor Jozef Bulla cieszy się międzynarodowym uznaniem, o czym świadczą Jego liczne honory oraz odznaczenia akademickie. Został wyróżniony Medalem Taufera Uniwersytetu w Brnie (1994), Srebrnym Medalem Republiki Słowacji (2004), Medalem FAO w Rzymie (2004), Srebrnym Medalem Republiki Austrii (2005), Medalem Koubka Uniwersytetu Południowo-Czeskiego w Czeskich Budziejowicach (2006), Medalem Johana Gregora Mendla Uniwersytetu w Brnie (2009) oraz medalem „Za zasługi dla Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu” (2007).
Na szczególne podkreślenie zasługuje Jego ścisły związek z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu. Sprawował opiekę nad stażystami z naszej uczelni specjalizującymi się w biotechnikach rozrodu w Instytucie Naukowo-Badawczym Produkcji Zwierzęcej w Nitrze oraz stażystami pogłębiającymi wiedzę i umiejętności w obszarach biotechnologii i technologii żywności na Wydziale Biotechnologii i Nauk o Żywności Słowackiego Uniwersytetu Rolniczego w Nitrze. Współpraca z Profesorem Bullą zaowocowała podpisaniem umów między Wydziałem Biotechnologii i Nauk o Żywności Słowackiego Uniwersytetu Rolniczego w Nitrze oraz Wydziałem Biologii i Hodowli Zwierząt i Wydziałem Nauk o Żywności Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Doc. dr hab. Tadeusz Wijaszka jest wybitnym lekarzem weterynarii, specjalistą z dziedziny wirusologii, zwłaszcza z zakresu wirusowych chorób świń, dyrektorem Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego. Jest ekspertem w licznych komitetach opiniodawczych oraz członkiem grup roboczych Komisji Europejskiej, propagatorem polskiej weterynarii w Unii Europejskiej, współorganizatorem krajowych specjalizacji lekarzy weterynarii i współtwórcą rozwiązań legislacyjnych dostosowujących polskie prawo weterynaryjne do unijnego.
Doc. dr hab. Wijaszka jest stypendystą The British Council. Podczas pobytu w Laboratorium Biologii Molekularnej Instytutu Badania Chorób Zwierząt w Compton prowadził badania nad wirusem zapaleniem żołądka i jelit świń. Natomiast w Instytucie Wirusologii Zwierząt w Pirbright zajmował się typowaniem wirusa pryszczycy oraz współuczestniczył w opracowaniu nowych metod rozpoznawania tej choroby i chorób pryszczycopodobnych. W kraju kontynuował badania nad uzyskaniem inaktywowanej szczepionki przeciwko pryszczycy świń z zastosowaniem nowych metod przygotowywania adiuwantów. Wraz z zespołem opracował nowe metody namnażania wirusa wykorzystywanego w produkcji szczepionki. W latach 1982–1987 przebywał w Rangunie (Birma), wydelegowany przez Organizację ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) do utworzenia tam laboratorium diagnostycznego pryszczycy oraz pomocy w przygotowaniu produkcji szczepionek przeciwko pryszczycy i pomorowi świń.
Za liczne zasługi doc. Wijaszka został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz różnymi odznaczeniami resortowymi i związkowymi (m.in. Medalem Europejskim). Ministerstwo Rolnictwa Republiki Francuskiej przyznało mu Order du Mérite Agricole – France Commandeur.
Prof. dr Martin Tielen – wybitny holenderski specjalista w dziedzinie behawioryzmu świń oraz ogólnie pojętego dobrostanu zwierząt, wieloaspektowych zagadnień epizootycznych oraz bezpiecznego i zrównoważonego żywienia zwierząt, niekwestionowany autorytet w naukach zootechnicznych i weterynaryjnych. Autor lub współautor ponad dwustu publikacji, zamieszczonym w renomowanym piśmiennictwie światowym, w tym 13 książek i podrozdziałów anglo- i niemieckojęzycznych, wydawanych w Holandii, Niemczech i USA.Prof. Martin Tielen pełnił funkcję prezesa Holenderskiego Stowarzyszenia Rynku Paszoznawstwa (NEVEDI) w latach 2000–2006. Reprezentuje ono wszystkie przedsiębiorstwa w Holandii, produkujące rocznie 15 milionów ton mieszanek paszowych dla zwierząt hodowlanych. Od czerwca 2004 roku do lipca 2007 roku profesor Tielen był prezesem Europejskiej Federacji producentów Pasz (FEFAC), reprezentującej 23 stowarzyszenia producentów pasz z krajów członkowskich Unii Europejskiej. Od 2004 roku profesor Tielen jest członkiem komitetu nadzorującego Food&Agri Principles oraz członkiem 23 priorytetowych holenderskich i międzynarodowych stowarzyszeń i komisji naukowych, bezpośrednio lub pośrednio związanych z higieną i produkcją rolniczą. Na uwagę zasługuje jego ścisły związek z wrocławskim środowiskiem naukowym. Na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu bywał wielokrotnie, biorąc udział w międzynarodowych konferencjach organizowanych przez Wydział Biologii i Hodowli Zwierząt oraz Wydział Medycyny Weterynaryjnej.
Prof. dr Ronny Verhoeven urodził się w 1951 roku w Gandawie. W 1974 roku uzyskał tytuł magistra budownictwa z wyróżnieniem, a w 1983 roku – tytuł doktora na macierzystym wydziale, na podstawie rozprawy na temat ochrony systemów rurociągów przed działaniem uderzenia hydraulicznego. Od 1989 roku jest dyrektorem znanego Laboratorium Hydrauliki na Uniwersytecie w Gandawie i cenionym wykładowcą w Instytucie Budownictwa Lądowego i Wodnego na Wydziale Inżynierii. Oprócz stanowiska profesora na Uniwersytecie w Gandawie jest też profesorem wizytującym na Katolickim Uniwersytecie w Leuven oraz dyrektorem Doradztwa Verhoeven. Od 1994 do 1998 roku był na swoim wydziale przewodniczącym komisji programowej budownictwa lądowego i wodnego, od 1994 do 1996 roku komisji programowej inżynierii biomedycznej (klinicznej). Od 1998 do 2002 roku był dziekanem Wydziału Inżynierii. Od 2004 roku jest dyrektorem Studiów Wydziału, odpowiedzialnym za siedem inżynierskich i 15 magisterskich programów. Jest członkiem komitetów naukowych kilku międzynarodowych konferencji, recenzentem czasopism o zasięgu międzynarodowym, członkiem Rady Belgijskiej Królewskiej Akademii Nauk Stosowanych oraz prezesem Komisji Inżynierii Lądowej, Wodnej i Architektury Flamandzkiej Fundacji Badań Naukowych. Profesor Verhoeven ma imponujący dorobek ponad 300 publikacji (35 artykułów w znanych recenzowanych międzynarodowych czasopismach, materiałach konferencyjnych, rozdziałach książek i podręczników). Ma wielkie doświadczenie w zakresie różnorodnych pomiarów hydraulicznych. Pod jego redakcją Laboratorium Hydrauliczne opublikowało 11 Roczników Hydrologicznych dla nieżeglownych rzek regionu Flamandii (1986–1996).
Jego dorobek naukowy i zawodowy został wyróżniony ważnymi narodowymi i międzynarodowymi nagrodami: profesora Bollingera (1984), profesora Magnela (1982–1984), ESAO-Akzo (1993), Asaio/Lippincot (1996). Przyznano mu również medal „Za zasługi dla Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu” (2002) i honorową odznakę „Za zasługi dla Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego” (2002) oraz medal UNESCO-IRTCES (2005).
Christian SCHIEFER urodził się w 1944 roku w Chemnitz w Niemczech. W latach 1963–1968 studiował na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu w Lipsku, uzyskując stopień dyplomowanego rolnika. W latach 1972–1973 odbył studia specjalizacyjne z hodowli roślin na Uniwersytecie Marcina Lutra w Halle-Wittenberg, gdzie w latach 1975–1979 był aspirantem naukowym.
W 1979 roku uzyskał stopień doktora rolnictwa w dziedzinie hodowli roślin nadany przez Radę Naukową Uniwersytetu Marcina Lutra, a osiem lat później Ministerstwo Rolnictwa NRD nadało dr Christianowi Schieferowi tytuł honorowy „Zasłużony Hodowca”. W latach 1968–1969 pracował jako hodowca w Stacji Hodowli Roślin Motterwitz w Kombinacie Nasienno-Sadzonkarskim w Quedlinburgu, w latach 1987–1991 w Stacji Hodowli Roślin w Plaussig na stanowisku kierownika zespołu ds. hodowli i doświadczalnictwa lucerny, soi, łubinów, kukurydzy, pszenicy i żyta. W tym czasie był współpracownikiem naukowym Katedry Uprawy Roli i Roślin na Uniwersytecie w Halle. Od 1992 roku pracuje w Krajowym Zakładzie Rolniczym w Saksonii. Początkowo kierował Działem ds. Organizacji i Doświadczalnictwa w ośmiu stacjach doświadczalnych w Saksonii, a od 2003 roku zostało mu powierzone kierownictwo całego działu nasiennictwa i odmianoznawstwa w Saksonii.
Prof. dr sc. techn. Kurt Lecher jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Gospodarki Wodnej, Hydrologii i Budownictwa Wodno-Melioracyjnego Uniwersytetu w Hanowerze. Wieloletnia współpraca jednostek Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji z Uniwersytetem w Hanowerze, a w szczególności z Instytutem kierowanym przez prof. Kurta Lechera datuje się od lat 80. Od 1990 roku do chwili obecnej prof. Lecher uczestniczył w czterech wspólnie realizowanych z Wydziałem Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji projektach programu TEMPUS-Phare, przy czym w dwóch z nich pełnił funkcję kontraktora. Na szczególną uwagę zasługuje projekt zrealizowany w latach 1990–1993: „Zorganizowanie studium podyplomowego Woda i Środowisko”. Udostępnione Wydziałowi przez Uniwersytet w Hanowerze materiały dydaktyczne zostały przetłumaczone, dostosowane do polskich warunków i opracowane merytorycznie.
W latach 90. profesor Lecher występował wielokrotnie na forum Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji ze specjalistycznymi wykładami oraz czynnie uczestniczył w seminariach i sympozjach wydziałowych. W roku 1995 wyróżniony został medalem „Za zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu”.
Dr hab. lek. wet. Kuno-Alexander von Plocki urodził się 1 czerwca 1948 r. w Bobeck Schleswig-Holstein. Szkołę średnią ukończył w Heilbronn (Baden Württmberg). W latach 1968-1970 odbywała służbę wojskową. Studia weterynaryjne (lata 1970-1976) oraz doktorat uzyskał w Uniwersytecie Maksymiliana Ludwika w Monachium. W latach 1976-1978 był asystentem w bawarskiej Klinice Chorób Koni, a później do roku 1981 w bardzo znanej w Niemczech Klinice Chorób Koni w Hochmoor, kierowanej przez prof. B. Huskampa, jednego z najwybitniejszych specjalistów europejskich. Tam uzyskał dwie specjalizacje z chorób koni i z chirurgii. W roku 1981 otworzył własna Klinikę Weterynaryjną w Neubulach, znaną w tym rejonie pod nazwą Schwarzwald-Tierklinik, a w roku 1995 drugą Klinikę Chorób Koni w Baden Baden. Obie kliniki posiadają prawo specjalizacji w zakresie chorób koni i chirurgii. Dr Plocki jest specjalistą europejskim w chirurgii i przewodniczy Komisji Specjalizacyjnej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej dla kraju Baden Württemberg. Pod Jego kierunkiem w Klinice w Schwarzwaldzie odbywają się międzynarodowe seminaria i ćwiczenia w zakresie kształcenia podyplomowego i specjalizacyjnego lekarzy. W roku 1985 założył wydawnictwo „Hippiatrika”, które wydaje jedyne niemieckojęzyczne czasopismo specjalistyczne „Pferdeheilkunde”. W roku 1990 miesięcznik ten stał się oficjalnym organem Sekcji Chorób Koni Niemieckiego Towarzystwa Medycyny Weterynaryjnej. Posiadana specjalizacja i duże doświadczenie kliniczne w zakresie diagnostyki rentgenowskiej, nuklearnej, ultrasonograficznej, biochemicznej, biomechanicznej, jak również perfekcyjne opanowanie metod leczenia koni i technik operacyjnych sprawiły, że jest międzynarodowym specjalistą i ekspertem zawodów, konkursów hipicznych np. jako naczelny lekarz niemieckiej narodowej drużyny jeździeckiej, mistrzostw światowych w Sztokholmie, europejskich w Hadze. Pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Chorób Koni, Stowarzyszenia Lekarzy Praktyków RFN, jest członkiem, założycielem i międzynarodowym specjalistą w chirurgii Europejskiego Stowarzyszenia Kształcenia Podyplomowego Lekarzy Weterynarii.
Dr hab. dr h.c. Kuno-Alexander von Plocki w 1996 r. uzyskał tytuł Honorowego Profesora na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej, obecnie Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
