Szkoła Doktorska UPWr z tutoringiem

• Nowoczesna edukacja to odpowiednia komunikacja ze studentem
• Tutoring pozwala zbudować relację promotra i doktoranta opartą o wzorzec mistrz – uczeń

Dyrektor Szkoły Doktorskiej UPWr prof. Agnieszka Noszczyk-Nowak, która przeszła także szkolenia z zakresu mentoringu, podkreśla, że 64 godziny podczas których 18 osób poznawało zasady tutoringu akademickiego, to nie tylko zdobycie nowych umiejętności i wiedzy, ale też potwierdzających je certyfikatów. W pierwszej grupie, która zdobyła je po zakończeniu cyklu szkoleniowego w ramach Szkoły Tutorów Akademickich są zarówno członkowie Rady SD, jak i promotorzy SD. Aktualnie szkolenie przechodzi kolejna grupa promotorów – również 18 osób.

Po pierwsze: indywidualne podejście

Podczas zjazdów Szkoły Tutorów uczestnicy zajęć uczą się skutecznego rozpoznawania potencjału podopiecznego, odkrywania i wzmacniania jego mocnych stron i talentów, poprawy relacji mistrz – uczeń, ale też tego jak wzmocnić autorytet wykładowcy, w czym tkwi satysfakcja z pracy dydaktycznej, jak odnowić powołanie wykładowcy oraz zapobiegać wypaleniu zawodowemu. W programie szkolenia jest poznawanie miejsca tutoringu w edukacji wyższej, dobrych praktyk, elementów psychologii, czy pisanie eseju tutorskiego opartego o rozmowę i dyskusję tutorską, w których istotnym elementem jest sztuka zadawania pytań. Podczas kolejnych zjazdów ich uczestniczy uczą się, jak radzić sobie z trudnymi sytuacjami tutorskimi, czy jak wdrażać i organizować tutoring na uczelni.

W pierwszej grupie, która może się pochwalić certyfikatem tutora akademickiego jest prof. Sebastian Opaliński, członek Rady Szkoły Doktorskiej, który nie kryje, że szkolenie utwierdziło go w przekonaniu, iż nowoczesna edukacja polega przede wszystkim na efektywnej komunikacji ze studentem.

– Kluczowe jest to, by do każdego studenta podchodzić indywidualnie, a tutoring jest narzędziem, które daje taką możliwość. Dzięki niemu zajmujemy się edukacją a nie ograniczamy się tylko do szkolenia – tłumaczy Sebastian Opaliński i przyznaje, że studia traktuje się często jak zdobywanie zawodu, naukę konkretnych czynności, a nie umiejętność analizowania problemów, stawiania pytań i szukania rozwiązań.

– Tutoring jest dla mnie narzędziem rozwojowym. Tutee, czyli student czy doktorant, staje się osobą, która może czerpać z doświadczeń naukowych tutora i co ważne, wcale nie musi to być osoba z tej samej dyscypliny naukowej – mówi prof. Opaliński.

Po drugie: odwaga w stawianiu pytań

Jak podkreśla członek Rady Szkoły Doktorskiej, „edukacja” często opiera się na biernym siedzeniu na wykładzie i rzadkim zadawaniu pytań. W tutoringu tutee może korzystać z doświadczenia nauczyciela, a nauczyciel dzięki tzw. skutecznym pytaniom ze strony studenta , nie popada w rutynę, co sprzyja rodzeniu się najciekawszych pomysłów, zwłaszcza naukowych. – W tutoringu mamy narzędzia, które pozwalają tworzyć sytuacje, dzięki którym każdy czerpie z tej relacji. Zarówno doktorant, jak i naukowiec. Obie strony mogą sobie coś zaoferować, ja daję swoje doświadczenie, a doktorant nierzadko inne spojrzenia na problem – podkreśla prof. Sebastian Opaliński i przyznaje, że on sam jest z pokolenia, które swój rozwój naukowy i decyzje z nim związane opierało na relacji mistrz – uczeń.

– Dzisiaj mówi się o kryzysie autorytetów, wynikającym w przypadku uczelni z umasowienia kształcenia i w konsekwencji braku czasu na indywidualną pracę ze studentami. Ale sądzę, że innym istotnym elementem tej sytuacji jest też coś, co można nazwać lękiem ze strony studentów. W Polsce na zajęciach studenci często boją się pytać, drążyć, powiedzieć, że czegoś nie rozumieją albo się z czymś nie zgadzają. Oczywiście nie wszyscy, ale tych odważnych jest cały czas zbyt mało. Podczas stażu w Iowa State University spotkałem wielu ciekawych świata młodych ludzi. Tam studenci uważają, że studia to jest właśnie czas na stawianie pytań i szukanie na nie odpowiedzi – podkreśla prof. Sebastian Opaliński, nie kryjąc, że tutoring daje szansę na to, by bierność zamienić na aktywność.

Szkoła Tutorów Akademickich to 64-godzinny program rozwojowy dla osób związanych z edukacją wyższą, który kończy się otrzymaniem Certyfikatu Tutora I stopnia. Zajęcia dają możliwość na odnowienie relacji mistrz – uczeń, efektywny rozwój talentów i potencjału studentów oraz podniesienie prestiżu uczelni. W roku akademickim 2021/2022 Szkoła Doktorska zrekrutowała 46 doktorantów:
30 w ramach limitu (21 Polaków i 9 zagranicznych), pięciu w ramach projektów Narodowego Centrum Nauki i 11 w ramach Doktoratu Wdrożeniowego. Zagraniczni doktoranci w tym naborze przyjechali na UPWr z Filipin, Wietnamu, Iranu, Algierii, Indii, Kamerunu, Nigerii i  Indonezji. 

kbk