Dieta przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego powinna być łatwostrawna (czyli wykluczająca produkty smażone i wzdymające) z uwzględnieniem produktów tolerowanych. Posiłki powinny być spożywane w regularnych odstępach czasu, co 2-3 godziny. Zalecane obróbki kulinarne to: gotowanie w wodzie i na parze, pieczenie bez dodatku tłuszczu (w pergaminie, folii).
Nie, ponieważ w chorobie Hashimoto należy ograniczyć niektóre warzywa (np. świeże kapustne), a dieta ta powinna powinna być pełnowartościowa, czyli dostarczać wszystkich niezbędnych składników pokarmowych. Dieta owocowo-warzywna może prowadzić do wielu niedoborów pokarmowych. Eliminacja glutenu nie jest wskazana, ponieważ gluten należy wyeliminować jedynie w przypadku jego nietolerancji lub alergii.
Dieta powinna zawierać produkty o niskim i średnim indeksie glikemicznym, jak: pełnoziarniste produkty zbożowe, świeże warzywa, niedosładzane produkty mleczne, orzechy, nasiona oraz świeże owoce. Pamiętajmy, że ma dostarczać odpowiednią ilości białek, tłuszczów i węglowodanów złożonych oraz błonnika pokarmowego. Nie powinna jednak zawierać cukrów prostych obecnych w słodyczach, dojrzałych owocach, miodzie i syropach roślinnych.
Badania biochemiczne jakie powinniśmy wykonać w przypadku otyłości to: stężenie glukozy i insuliny w surowicy krwi, lipidogram (cholesterol całkowity, cholesterol LDL, HDL, trójglicerydy), hormony tarczycy (TSH, ft3 i ft4), kreatyninę oraz kwas moczowy.
Produktami zalecanymi w cukrzycy typu 2 są produkty o niskim i średnim indeksie glikemicznym, czyli: pełnoziarniste produkty zbożowe, świeże warzywa, niesłodzone produkty mleczne, orzechy, nasiona oraz świeże owoce.
Należy zastosować dietę o zmniejszonej wartości energetycznej – redukcja diety powinna wynosić 500-1000 kcal, aby zmniejszać masę ciała o 0,5-1 kg w ciągu tygodnia.
Dieta powinna zawierać produkty o niskim i średnim indeksie glikemicznym, jak: pełnoziarniste produkty zbożowe, świeże warzywa, niedosładzane produkty mleczne, orzechy, nasiona oraz świeże owoce. Dieta powinna dostarczać odpowiedniej ilości białek, tłuszczów i węglowodanów złożonych, w tym błonnika pokarmowego. Nie powinna zawierać cukrów prostych obecnych w słodyczach, dojrzałych owocach, miodzie i syropach roślinnych.
Dieta powinna być dostosowana do wieku i trybu życia pacjenta z odpowiednio ustaloną wartością energetyczną. Należy spożywać pełnoziarniste produkty zbożowe, niesłodzone produkty mleczne, świeże warzywa, ryby i mięso drobiowe. Choroba Hashimoto zakłada eliminacje świeżych warzyw kapustnych i zaleca się ich długie gotowanie. W takiej sytuacji należy również wykluczyć z diety cukier, słodycze, słone przekąski, produkty typu fast food, słodzone napoje gazowane oraz inne przetworzone produkty.
W celu profilaktyki cukrzycy zaleca się regularną aktywność fizyczną oraz utrzymywanie odpowiedniej masy ciała m.in. za pomocą pełnowartościowej diety, z ograniczoną ilością cukrów prostych, które w największej ilości znajdują się w kupnych słodyczach.
W zależności od rodzaju niedokrwistości zaleca się:
Przy zaparciu zaleca się dietę bogatobłonnikową, zawierającą warzywa, owoce, pełnoziarniste produkty zbożowe. Dieta ta powinna zawierać również produkty kiszone, fermentowane produkty mleczne, orzechy i nasiona.
Kremowanie miodu jest procesem, dzięki któremu miód uzyskuje kremową konsystencję, gładką strukturę i jest on pozbawiony większych grudek i kryształów. Dzięki temu nawet po długim czasie od otwarcia słoika można go z łatwością wyjąć i rozsmarować. Bardzo ważne jest to, że miód po takiej obróbce nie traci swoich właściwości i nadal jest produktem wysokiej jakości.
Miód pozyskany z terenów miejskich jest zdatny do spożycia i spełnia wszelkie wymagania stawiane temu produktowi. Nie ma więc obaw, że spożywanie miodu miejskiego może nam zaszkodzić.
Miód w zasadzie nie ma terminu trwałości, zawdzięcza to swoim naturalnym właściwościom konserwującym. Naczynia z miodem były wielokrotnie znajdowane podczas wykopaliskach archeologicznych na Krecie czy eksploracji piramid w Egipcie, jednak najstarszy dotychczas znaleziony miód pochodzi z okolic Tbilisi w Gruzji i ma on około 5500 lat. Bardzo ważnym elementem zachowywania trwałości przez miód są warunki jego przechowywania (niska wilgotność, brak dostępu światła, szczelne naczynie). Należy też pamiętać, że wyjściowa jakość miodu determinuje jego trwałość. Z punktu widzenia prawnego, miód jest trwały około 36 miesięcy od daty rozlewu.
Zobacz również:
|