We Wrocławiu takie wsparcie udzielane jest w ramach programu „Złap deszcz” (w wysokości do 5000 zł). Jednak pieniądze w 3. edycji (2021 r.) przeznaczone na wspieranie inicjatyw osób prywatnych już zostały wyczerpane. Możliwe jest natomiast uzyskanie dofinansowania projektów podejmowanych przez wspólnoty i spółdzielnie mieszkaniowe w wysokości 10 000 zł. Więcej informacji na ten temat można uzyskać w Biurze Wody i Energii Urzędu Miejskiego Wrocławia.
Praktycznym i popularnym sposobem zagospodarowania wody deszczowej, stosowanym dość często na terenie ogrodów działkowych, jest jej magazynowanie w beczkach lub zbiornikach naziemnych i podziemnych. Tak zgromadzona woda może być wykorzystywana do podlewania roślin.
Wielkość ta zależy od powierzchni dachu czy innej powierzchni utwardzonej, z której odprowadzany jest spływ. Przy średniej wartości opadów na poziomie 650 mm i domu o dachu 100 m2 pokrytym dachówką można pozyskać ponad 58 000 litrów wody (58 m³) w ciągu roku.
Wodę deszczową pozyskujemy z nawierzchni utwardzonych, np. ścieżek, podjazdów i dachów budynków.
Rozwój glonów przyspiesza wysoka temperatura i dostęp światła słonecznego, dlatego beczki lub inne zbiorniki na wodę powinny być szczelnie zamykane pokrywą. Dobrym rozwiązaniem jest też wkopanie zbiornika w ziemię. Jeśli mimo tych zabiegów glony się pojawiają, można stosować preparaty biologiczne do oczyszczania wody (używane również w oczkach wodnych i stawach).
Opracowane przez pracowników UPWr publikacje służące popularyzacji rozwiązań z zakresu zagospodarowania wód deszczowych w ogrodach, na osiedlach i ulicach, a także przy drogach są dostępne pod poniższymi linkami:
Oczywiście, instalacja zbiornika na swojej posesji to nie tylko korzyść ekologiczna, ale także w dłuższej perspektywie czasowej oszczędności finansowe. Ich poziom zależy przede wszystkim od ilości opadów w danym roku, przerw pomiędzy nimi, a tym samym potrzeby nawadniania zieleni w obrębie budynku, a także od wielkości zbiornika i kosztów inwestycyjnych. To przede wszystkim możliwość ograniczenia w okresie wegetacyjnym rachunków za wodę wodociągową, którą w tym przypadku można zastąpić wodą opadową. W perspektywie stale rosnących cen wody z sieci miejskiej inwestycja jest warta rozważenia. Trzeba też pamiętać o możliwości pozyskania we Wrocławiu dofinansowania w ramach programu „Złap deszcz”, co zdecydowanie obniża koszty inwestycji ze strony prywatnego inwestora.
Nie można odprowadzać wody deszczowej do kanalizacji sanitarnej; polskie prawo pozwala na jej odprowadzanie do kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej. Sposobem najwłaściwszym jest jednak zagospodarowanie wody na własnej posesji przy zastosowaniu np. zbiornika/beczki, rowu chłonnego, ogrodu deszczowego lub innych możliwych do zastosowania systemów retencyjno-rozsączających.
Jeśli głównym składnikiem kompostu ma być trawa, wtedy warto polecić kompostownik drewniany, który pozwoli na swobodne mieszanie jego zawartości. Trzeba pamiętać też o dodatku rozdrobnionych gałęziach, co zapewni odpowiednią strukturę kompostu i ułatwi jego napowietrzanie. Kompostownik plastikowy lepiej natomiast sprawdzi się w warunkach ogrodu przydomowego.
Przede wszystkim trzeba zwracać uwagę na to, co umieszczamy w kompostowniku. Ważne, aby odpady o niskim pH,na przykład te kuchenne, starać się mieszać z odpadami zielonymi, w tym gałęziami czy liśćmi. Ważne jest mieszanie odpadów raz na kilka miesięcy. Wrzucając większe ilości trawy warto cześć z niej podsuszyć, aby usunąć nadmiar wilgoci, niekorzystny w procesie kompostowania.
Najważniejsza zasada, o której należy pamiętać to: co wrzucimy do kompostownika to w nim zostanie. Należy więc unikać umieszczania chwastów z nasionami czy roślin potraktowanych wcześniej chemią. Odpady twarde takie jak kości czy duże fragmenty gałęzi nie zdążą się rozłożyć w przydomowym kompostowniku, więc ich umieszczanie również nie jest wskazane.
Mamy wiele dostępnych komercyjnie kompostowników, którego rodzaj i wielkość należy dopasować do ilości powstających w naszym domu odpadów. Należy pamiętać, iż proces kompostowania jest powolny, a pierwszy nawóz uzyskamy najwcześniej za rok, stąd jego wielkość powinna zapewnić pomieszczenie tej właśnie ilości odpadów. Nie ma tutaj szczególnie innych zasad traktowania, poza tym, że mniejsza skala będzie oznaczać, iż kompostownik będzie bardziej podatny na wysuszenie (szczególnie latem) oraz na wychłodzenie (zimą). Mimo niższych temperatur zimą, nie ma potrzeby przenoszenia kompostowania do domu, jeśli tylko zabezpieczymy go przed przemarzaniem. Proces kompostowania co prawda zwolni lub się zatrzyma, ale po ustaniu ujemnych temperatur wszystko wróci do normy.
Jeśli są w dobrym stanie, najlepiej przekazać tym, którzy je wykorzystają. Do noclegowni, schroniska dla bezdomnych. Jeden z sieciowych sklepów odzieżowych przyjmuje używane ubrania. W kilku miastach w Polsce pojawiły się społeczne szafy, podobne do społecznych lodówek, w których ludzie zostawiają jedzenie, jakie im zostaje i dzielą się nim z potrzebującymi. Szafy działają podobnie. We Wrocławiu jeszcze ich nie ma, ale to zapewne tylko kwestia czasu. A stare ubrania najlepiej oddać do odpowiedniego kontenera. Większość trafia do fabryk jako czyściwo, a to oznacza, że zostanie wykorzystana do końca.
To jest ilość dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych, które uwalniają się do atmosfery w wyniku różnych działań człowieka. Oblicza się go, tak jak ślad wodny, by wiedzieć, ile CO² i innych gazów (wyrażanych właśnie jako ekwiwalent CO²) jest emitowanych przy okazji produkcji oraz używania dóbr konsumpcyjnych, żywności, dostarczenia usług, bo każdy z tych komponentów powstaje z wykorzystaniem energii (pochodzącej z paliw kopalnych). Licząc ślad węglowy, wiemy także, jak bardzo energochłonni jesteśmy jako konsumenci. I tu pojawia się od razu zależność: im wyższe PKB i wyższy dobrobyt społeczeństw, tym wyższe emisje zanieczyszczeń. Pierwszym krajem, w którym zaczęto liczyć ślad węglowy dla produktów i przedsiębiorstw była Wielka Brytania, ze względu na przekroczenia norm emisji. Kolejnym krokiem w kierunku liczenia śladu węglowego było stworzenie przez Carbon Disclosure Project (CDP), międzynarodową organizację not-for-profit, systemu obliczania emisji, ale też ujawniania jej skali i działań na rzecz ochrony środowiska. Korzystają z niego zarówno przedsiębiorstwa, jak i miasta. Warto jednak wiedzieć, że ślad węglowy najczęściej liczony jest dla konkretnego produktu, a nie dla całej firmy. A więc mamy ślad węglowy będący efektem wyprodukowania pary butów czy dżinsów, ale już nie rocznej produkcji fabryki butów czy odzieżowej. Świadomość o własnym śladzie węglowym przyczynia się do myślenia o wpływie (negatywnym) na Ziemię. Polecamy skorzystanie z różnych kalkulatorów, które wyliczą nam jaki ślad węglowy łączy się z podróżą samolotem albo pozwolą na porównanie emisji zanieczyszczeń związanych z produkcją różnych rodzajów żywności.
|
Zobacz również:
|
