W 81. rocznicę mordu profesorów lwowskich

Za zbrodnię, która dokonała się kilka dni po zajęciu Lwowa przez Niemców, nad ranem 4 lipca 1941 roku, odpowiada Einsatzkommando zur besonderen Verwendung, specjalna jednostka policyjna Sicherheitsdienst – policji bezpieczeństwa III Rzeszy. Ci sami sprawcy dokonali egzekucji trzech naukowców polskich 11 i 26 lipca 1941. Zamordowano m.in. byłego premiera prof. Kazimierza Bartla, prof. Edwarda Hamerskiego, kierownika Katedry Chorób Zakaźnych Zwierząt Domowych Akademii Medycyny Weterynaryjnej, prof. Witolda Nowickiego, kierownika Katedry Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Jana Kazimierza, dwukrotnego dziekana Wydziału Lekarskiego, Tadeusza Boya-Żeleńskiego, lekarza, publicystę, krytyka literackiego a przede wszystkim wybitnego tłumacza literatury francuskiej. Rozstrzelano też prof. Kaspera Weigla, rektora Politechniki Lwowskiej, wybitnego geodetę.

We Lwowie ofiary upamiętniono ostatecznie dopiero 3 lipca 2011 roku, w 70. rocznicę mordu. Pomnik został zbudowany ze środków Wrocławia i Lwowa, Politechniki Lwowskiej i składek społecznych, z inicjatywy prezydenta Wrocławia Rafała Dutkiewicza i mera Lwowa Andrija Sadowego. Pierwsze upamiętnienie odsłonięto jednak we Wrocławiu, w którym po wojnie osiedli ocaleli z wojny naukowcy – w znacznej mierze z lwowskich uczelni, budując w do niedawna niemieckim mieście polską naukę. W 1954 roku, z inicjatywy prof. dermatologii Henryka Mierzeckiego, powstał Międzyuczelniany Komitet Uczczenia Pamięci Lwowskich Pracowników Nauki, który miał zebrać fundusze na budowę pomnika. Pomnik 3 października 1964 roku przy pl. Grunwaldzkim odsłonił pierwszy rektor Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, były rektor Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, uczeń prof. Stanisława Tołpy, prof. Stanisław Kulczyński. Od tego dnia co roku, w rocznicę kaźni z lipca 1941 r., przedstawiciele władz wrocławskich uczelni – a więc i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu – składają hołd pomordowanym.