Prof. Luca Pandolfi: – Przeszłość daje nam wgląd w przyszłość
Włoski paleontolog, prof. Luca Pandolfi z Uniwersytetu w Basilicacie w Potenzie, współpracuje z antropologiem i paleontologiem dr. hab. Dariuszem Nowakowskim z UPWr nad odkryciem tajemnic naszej planety dotyczących ewolucji dużych ssaków i ich adaptacji do zmian klimatycznych.
- Włoski naukowiec, prof. Pandolfi przebywa na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu na naukowej wizycie studyjnej w Zakładzie Antropologii.
- – Niektóre pradawne nosorożce były nie większe od dużego psa – mówi prof. Pandolfi o różnorodności tych ssaków na przestrzeni lat.
- Przyglądając się historii Ziemi, można przewidzieć, w jaki sposób gatunki będą reagować na wyzwania środowiskowe w przyszłości.
Praca paleontologa, prof. Pandolfiego, skupia się wokół dużych ssaków, zwłaszcza gatunków pochodzących z Europy, Azji i Afryki, takich jak hipopotamy, nosorożce, jeleniowate i przeżuwacze. Jego badania mają na celu odkrycie historii ewolucji tych zwierząt i uzyskanie wglądu w ich cechy adaptacyjne w odpowiedzi na zmiany klimatyczne.
Skamieniałości ssaków takie jak te, którymi zajmuje się prof. Pandolfi, są bezcenne dla zrozumienia historii Ziemi. Są oknem na dawne ekosystemy i wpływ zmian środowiskowych na istniejące formy życia. Na przykład w plejstocenie, trwającym od około 2,5 miliona do 12 tysięcy lat temu, Europa była domem dla wielu dużych ssaków, w tym słoni, hipopotamów i nosorożców. Niestety, wymarły, za co częściowo odpowiedzialne są zmiany klimatyczne. Badania prof. Luca Pandolfiego mają rzucić światło na przyczyny wymierania tych zwierząt.
Międzynarodowa współpraca
Współpraca między prof. Pandolfim a dr. hab. Nowakowskim ma na celu zbadanie cech morfometrycznych i mikrostruktur skamieniałych kości ssaków. Obecnie włoski naukowiec przebywa na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu na naukowej wizycie studyjnej w Zakładzie Antropologii, w Instytucie Biologii Środowiskowej.
Naukowcy wrócili niedawno z Jaskini Niedźwiedziej, gdzie analizowali kości niedźwiedzi jaskiniowych datowane na około 250 000 do około 24 000 lat. Badania są prowadzone we współpracy z naukowcami z Katedry Paleozoologii na Uniwersytecie Wrocławskim.
Naukowcy szczególnie skupiają się na badaniu kości i zębów nosorożców zebranych z licznych stanowisk paleontologicznych w Afryce, Europie i Azji, w tym niedawno odkrytego szkieletu wymarłego nosorożca leśnego (Stephanorhinus kirchbergensis) z Gorzowa Wielkopolskiego. Nosorożce historycznie występowały w różnorodnych środowiskach, a poszczególne gatunki przystosowywały się do zmieniających się warunków, przechodząc ewolucyjne zmiany w rozmiarze ciała i kształcie. Analizując paleohistologię kości nosorożców, badacze chcą zrozumieć, w jaki sposób te adaptacje były związane ze zmianami klimatu i ekosystemu.
– Wykorzystujemy zarówno tradycyjne, jak i nowoczesne techniki takie jak: morfometria geometryczna, komputerowa rekonstrukcja 3D i techniki kladystyczne, by kompleksowo zbadać te pradawne ssaki. Szczególnie interesuje nas także analiza histologiczna, dzięki której mamy wgląd w mikroskopową strukturę kości i możemy odkryć dane dotyczące adaptacji, masy ciała i zmian struktury kostnej w czasie – mówi prof. Pandolfi.
Prehistoryczne odkrycia
Jednym z najbardziej ekscytujących aspektów pracy prof. Pandolfiego jest odkrywanie skamieniałości z czwartorzędu. Szczególnie intrygujące odkrycie, o którym wspomniał, miało miejsce w Afryce. Były to szczątki nosorożca datowane na około milion lat. – Niektóre pradawne nosorożce były nie większe od dużego psa – mówi prof. Pandolfi, podkreślając różnorodność tej grupy.
Zrozumienie, dlaczego te zwierzęta wymarły, stanowi istotny element badań naukowców. Wiele powodów jest związanych ze zmianami środowiskowymi, w tym ze zmianą klimatu, roślinności i geografii. Na przykład przekształcenie się roślinności śródziemnomorskiej w tajgę miało znaczny wpływ na przeżycie nosorożców w Europie w ciągu ostatnich kilku milionów lat. Wnioski płynące z przeszłości oferują cenne informacje dla zarządzania i ochrony dzisiejszych ssaków w obliczu zmian klimatycznych.
Zrozumieć współczesne ekosystemy
Badania przeprowadzane przez prof. Pandolfiego i dr. hab. Nowakowskiego są istotne dla naszego zrozumienia prehistorycznych ekosystemów i historii regionów, takich jak Europa. Układając kawałki ewolucyjnej układanki dotyczącej dużych ssaków, przyczyniają się do poszerzenia wiedzy na temat tego, jak te stworzenia dostosowywały się do zmian środowiskowych w przeszłości.
Ta wiedza może pomóc w podejmowaniu działań na rzecz ochrony istniejących dużych ssaków, które stoją przed podobnymi wyzwaniami dzisiaj. W dobie zmian klimatycznych, stanowiących stałe zagrożenie, zrozumienie, jak gatunki dostosowywały się lub wymierały w przeszłości, jest bezcenne. – Przyglądając się historii Ziemi, możemy przewidzieć, w jaki sposób gatunki będą reagować na wyzwania środowiskowe przyszłości. Nasza współpraca przypomina o tym, że zachowanie bioróżnorodności naszej planety polega nie tylko na ochronie obecnego życia, ale także na wyciąganiu wniosków z przeszłości – mówią naukowcy.
Wspólne badania prof. Luca Pandolfiego i dr. hab. Dariusza Nowakowskiego to dowód na istotność międzynarodowej współpracy w badaniach naukowych. Łącząc ekspertyzy i dzieląc się wynikami, badacze odkrywają tajemnice pradawnych ekosystemów Ziemi, które pomogą nam radzić sobie z wyzwaniami współczesnego świata. W miarę jak kontynuują wspólne badania, odkryć, które rzucą światło na tajemnice przeszłości planety, będzie więcej. – Jesteśmy otwarci na współpracę z każdym, kto chciałby wesprzeć nasze działania – zachęca dr. Nowakowski, podkreślając to, jak ważna jest paleontologia w kontekście wielu współczesnych nauk.
is
Projekt jest prowadzony w ramach projektu B011/0004/23 WSPARCIE DZIAŁAŃ STRATEGICZNYCH W ROZWOJU DYSCYPLIN EWALUOWANYCH – NAUKI BIOLOGICZNE. BIOLOGICAL SCIENCES