Znamy wyniki ewaluacji. Tak oceniono dyscypliny UPWr

Komisja Ewaluacji Nauki każdej z ewaluowanych dyscyplin nadawała kategorię naukową: A+, A, B+, B lub C. Kategoria A+ była przyznawana tylko tym jednostkom, których działalność jest porównywalna z wiodącymi europejskimi ośrodkami naukowymi i doceniana za granicą.

Dyscypliny UPWr otrzymały kategorię A+, A i B+. Kategorię A+: technologia żywności i żywienia, a kategorię A: inżynieria lądowa i transport oraz geografia społeczno-ekonomiczna i gospodarka przestrzenna. Pozostałe dyscypliny: weterynaria, inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, nauki biologiczne, rolnictwo i ogrodnictwo oraz zootechnika i rybactwo – kategorię B+ 

Od przyznanej kategorii będą zależały uprawnienia uczelni do nadawania stopni naukowych – uprawnienia będą przysługiwały tylko dyscyplinom ocenionym na A+, A i B+.

To pierwsza ewaluacja na nowych zasadach. Była przeprowadzona w obrębie dyscyplin, a nie jak wcześniej wydziałów. Oceniane były osiągnięcia wszystkich pracowników prowadzących (całościową lub częściową) działalność w danej dyscyplinie. Każdy naukowiec mógł zgłosić do oceny tylko cztery swoje najlepsze dokonania – tak, by liczyła się jakość pracy, a nie jej ilość. 

Dyscypliny były oceniane w trzech kategoriach: poziom naukowy, efekty finansowe badań naukowych i prac rozwojowych oraz wpływ działalności naukowej na funkcjonowanie społeczeństwa i gospodarki.

Wyniki nie są jeszcze ostateczne. Uczelnie mają miesiąc na odwołania. Przyznana kategoria będzie niezmienna przez 4 lata (do kolejnej ewaluacji).
 

Rozmowa z prof. Anetą Wojdyło, prorektor ds. nauki UPWr

Pani prorektor, jak ocenia pani wyniki ewaluacji? Jest zadowolenie czy jednak niedosyt?

Wszystkie nasze dyscypliny uzyskały kategorię B+, A i A+ co jest dobrą informacją, ponieważ pozwala nam zachować status uniwersytetu, a to jest najważniejsze. Oceny te umożliwiają nam bezpieczne kształcenie w Szkole Doktorskiej, a warto wspomnieć, że jesteśmy obecnie na etapie rekrutacji do SD oraz w trakcie prowadzenia postępowań doktorskich. Uzyskane kategorie gwarantują również dalszy rozwój w ramach dyscyplin. Jeśli bowiem minister edukacji i nauki wdroży zapowiadany algorytm, to współczynnik Kj dla dyscyplin z kategorią naukową B+ wynosić będzie 1, a zyskają dyscypliny z kategorią A oraz A+. W naszej działalności naukowej w naukach rolniczych, inżynieryjno-technicznych, ścisłych i przyrodniczych, a nawet w naukach społecznych finansowanie to bardzo istotna kwestia umożliwiająca prowadzenie badań i rozwój począwszy od doktoranta aż po profesora.

Czy to nas satysfakcjonuje?

I tak, i nie.

Dlaczego nie?

Bo patrząc na potencjał dyscyplin zawsze powiemy, że mogło być lepiej, mogliśmy utrzymać kategorię A w zootechnice, czy A+ w weterynarii. Bo mogliśmy w inżynierii środowiska czy rolnictwie i ogrodnictwie sięgnąć po A.

Ale musimy pamiętać, że każdy z nas będąc członkiem dyscypliny jest za to odpowiedzialny, bo po raz pierwszy wszyscy przypisani do danej dyscypliny mieli równe szanse na zbudowanie jej potencjału. Oznaczało to, że najkorzystniej było, jeśli każdy miał na swoim tzw. slocie przypisaną publikację w stu procentach. Gdyby, dodatkowo, każdy z członków dyscypliny miał projekt finansowany ze źródeł zewnętrznych lub w każdej dyscyplinie byłyby co najmniej dwa, trzy projekty finansowane z ówczesnego programu Horyzont 2020, to dziś zapewne moglibyśmy się cieszyć z wyższych kategorii.

Nic straconego. Mamy przecież potencjał i możliwości, aby tego dokonać w kolejnej ewaluacji.

Zgadza się. Przede wszystkim jednak musimy zwiększyć swój potencjał projektowy, bo to początek wszystkich pozostałych osiągnięć. Realizując projekty naukowe mamy możliwość rozwoju i publikowania otrzymanych wyników, a realizując projekty ze sfery B+R możemy dokonywać komercjalizacji i wdrożeń, a tym samym oddziaływać na społeczeństwo. Współpracując z podmiotami gospodarczymi na wielu płaszczyznach tylko wzmacniamy i uwiarygadniamy swoją pozycję na rynku. Działając naukowo tworzymy know-how, które w efekcie zgłaszamy do opatentowania. Jednym z ważniejszych kroków pozwalających na sięgnięcie po projekt w ramach finansowania Horyzont Europa, jest współpraca z międzynarodowymi zespołami, czemu sprzyjają staże naukowe, które są tak bardzo istotne nie tylko dla samorozwoju, ale także dla późniejszych możliwości aplikacyjnych.

Do tego niezbędna jest współpraca wewnątrz dyscyplin. Jak ona powinna wyglądać? 

Myślę, że przede wszystkim warto dyskutować o losach swojej dyscypliny i współpracować w tym zakresie z przewodniczącymi i ich zastępcami. To oni bowiem mają wytyczać drogę i być wsparciem dla innych. Każdy z nas będąc członkiem dyscypliny musi mieć na uwadze przede wszystkim jej dobro, bo to od nas, niezależnie czy mamy status doktoranta, doktora czy profesora, zależy jej potencjał, a przewodniczący musi to tylko wykorzystać i ułożyć, aby dyscyplina uzyskała jak najlepsze efekty.

Czy to się na UPWr udaje?

W znacznej mierze tak. Proszę popatrzeć na geografię społeczno-ekonomiczną i gospodarkę przestrzenną. To dyscyplina najmniejsza i najmłodsza, która zdecydowała, że przystąpi do ewaluacji, a dziś wciąż liczymy, że pozostając w grze uzyska kategorię A+. Inżynieria lądowa i transport jest bardzo silna oraz efektywna projektowo i publikacyjnie. Biologia – to bardzo wielowątkowa dyscyplina, która, aby być efektywną, przez ostatnie lata musiała się wzajemnie poznać i zharmonizować w swoich działaniach, a przecież zadanie miała niełatwe, ewaluując się w dziedzinie nauk ścisłych i przyrodniczych z innymi ośrodkami funkcjonującymi w tej dyscyplinie. Technologia żywności i żywienia jest silna publikacyjnie i patentowo, ale już słabsza projektowo. Inżynieria środowiska i górnictwa nie miała łatwego zadania mierząc się z innymi wielkimi w tej dyscyplinie i musi się wzmocnić publikacyjnie oraz projektowo. To samo wyzwanie stoi przed zootechniką i rybactwem, rolnictwem i ogrodnictwem oraz weterynarią. Wszystkie trzy muszą efektywniej popracować w każdej ze sfer ewaluacji.

Na zakończenie chcę podkreślić, że dobre wyniki ewaluacji to efekt pracy wielu osób. Chciałabym podziękować i pogratulować prof. Agnieszce Kicie i dr hab. Annie Dąbrowskiej za uzyskanie najwyższej kategorii w tej ewaluacji. Dziękuję i gratuluję również prof. Edycie Kostrzewie-Susłow i dr hab. Grzegorzowi Zaleśnemu, prof. Wojciechowi Niżańskiemu i prof. Bożenie Obmińskiej-Mrukowicz, prof. Szymonowi Szewrańskiemu i dr hab. Marianowi Kachniarzowi, prof. Krzysztofowi Sośnicy i dr hab. Janowi Kapłonowi, prof. Cezaremu Kabale i dr hab. Danielowi Pruchniewiczowi, dr hab. Heliodorowi Wierzbickiemu i prof. Joannie Szydzie oraz prof. Krzysztofowi Pulikowskiemu i dr hab. Justynie Hachoł oraz wszystkim, który wspierali ich w działaniach związanych z ewaluacją, za wysiłek jaki w to włożyli, za poświęcony czas, wielogodzinne debaty o dobru dyscypliny i życzę im, aby w następnej ewaluacji sięgnęli wyżej.

Ze swojej strony chciałabym także bardzo serdecznie podziękować za współpracę wielu osobom zaangażowanym w te działania, chociaż nie sposób wszystkich wymienić z imienia i nazwiska, stąd tylko wspomnę o pracownikach z Biblioteki, Działu Nauki, Biura Rzecznika Patentowego, Centrum Rozliczenia i Realizacji Projektów, Centrum Badawczo-Rozwojowego, Księgowości, Działu Programów Międzynarodowych, oraz wielu, wielu innym zaangażowanym w ten proces.

Rozmawiała Małgorzata Moczulska