Tutoring w Szkole Doktorskiej UPWr – to się sprawdza!

• Sepideh Fallahi uważa, że tutoringowi zawdzięcza swoją pozytywną przemianę
• Joanna Bubak przyznaje, że tutoring nauczył ją jak odpoczywać i być dla siebie mniej surową
• Hassanali Mollashahi mówi zaś, że dzięki tutoringowi poznał swoje mocne i słabe strony oraz jak je wykorzystać

Tutoring to nowoczesny program wspierający nauczanie, który już od roku jest dostępny w Szkole Doktorskiej UPWr. Oparty jest na indywidualnej relacji tutora, czyli swojego rodzaju mentora, z doktorantem biorącym udział w programie. Uczestniczące w nim osoby mają możliwość wzięcia udziału we wspólnej podróży naukowej, której kierunek i cel ustalany jest indywidualnie. Może to być realizacja konkretnego zagadnienia naukowego, szeroko rozumiany rozwój osobisty, lepsze poznanie siebie, czy też zapoznanie się z jakimś konkretnym obszarem wiedzy. Niezależnie od tematyki, tutoring daje szansę nawiązania indywidualnej relacji uczeń-mistrz, która uznawana jest za najefektywniejszą formę nauki. Dodatkowo metody pracy dostosowane są do konkretnego tutoranta, jego możliwości i potrzeb.

Jak mówi jedna z uczestniczek pierwszej edycji programu Sepideh Fallahi: – Zaufanie i komunikacja to ważne elementy tego programu. Tutor nie tylko pomaga studentowi zdobyć większą wiedzę i umiejętności, ale także wspiera go w uzyskaniu większej samoświadomości.

„Stałam się pewniejsza siebie w podążaniu za marzeniami i stawianiu czoła nowym wyzwaniom”

– Jako zagraniczna studentka podczas pierwszego roku doktoratu zmagałam się z różnymi wyzwaniami, zarówno w życiu osobistym, jak i w nowej roli doktorantki. Swoją przemianę zawdzięczam tutoringowi. Im bardziej angażowałam się w program, tym bardziej cieszyłam się, że mogę w nim uczestniczyć. Dzięki pomocy mojego tutora, profesora Jana Kazaka, stałam się pewniejsza siebie w podążaniu za marzeniami i stawianiu czoła nowym wyzwaniom. Program tutoringu pomógł mi uporządkować myśli, ustalić priorytety i lepiej poznać swoje możliwości – mówi pochodząca z Iranu Sepideh Fallahi, która w Szkole Doktorskiej UPWr realizuje doktorat z dziedziny zootechniki. Jej praca naukowa związana jest z dobrostanem i produkcją drobiu. 

– Badam wpływ kannabidiolu na różne aspekty dobrostanu drobiu. Chciałabym odkryć nowe cechy CBD, które będą miały pozytywny wpływ na zdrowie ptaków, a w konsekwencji poprawić jakość jaj i mięsa – mówi doktorantka o swojej pracy naukowej. 

Kannabidiol w niektórych badaniach wykazuje działanie antyoksydacyjne i zmniejszające stan zapalny. Do tej pory większość badań była  prowadzona na zwierzętach, takich jak psy i koty. Dobrostan drobiu jest istotnym problemem w przemyśle. Zarówno brojlery o szybkim tempie wzrostu, jak i kury nioski, które są utrzymywane przez długi czas są podatne na pewne zaburzenia zdrowotne. Wymagają one więc odpowiedniej opieki. Podawanie CBD ptakom mogłoby mieć pozytywny wpływ na ich dobrostan, a w konsekwencji na jakość produktów.

„Uświadomiłam sobie, że muszę się najpierw skupić na sobie”

– Zapisałam się do programu tutoringowego, bo byłam na rozstaju dróg naukowych. Wydawało mi się, że potrzebuję wsparcia naukowego, usystematyzowania, ale spotkania z tutorką uświadomiły mi, że muszę się najpierw skupić na sobie. Oczywiście pod względem naukowym ta współpraca też była owocna, ale głównie nauczyłam się odpoczywać i nie być dla siebie aż tak surowa. Nie wszystko musi mi się od razu udawać, błędy są częścią postępu, a zatrzymanie się i złapanie oddechu jest czymś normalnym – mówi o swoim doświadczeniu w programie tutoringowym doktorantka Joanna Bubak. Jej mentorką była prof. Małgorzata Ochota, a spotkania z nią Joanna porównuje do spotkania z dobrą koleżanką. – Miałam ogromne poczucie wsparcia – podkreśla doktorantka.

W ramach doktoratu Joanna Bubak zajmuje się tematem nowotworu sutka u samic psów. Jest też w projekcie ProHum, który łączy medycynę człowieka z medycyną weterynaryjną. Współpraca ta ma przyczynić się do znalezienia różnych rozwiązań na modelach zwierzęcych, które mogą w przyszłości przysłużyć się w medycynie człowieka. Zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu.

– Mam nadzieję, że na podstawie markerów, których szukam w badaniach histopatologicznych, moja praca przyczyni się do sprawniejszego i dokładniejszego diagnozowania raka. Szukam systemów i metod identyfikacji nowotworów, które mogą ułatwić pracę praktukującym lekarzom i naukowcom, chcącym pogłębić temat. Istnieją pewne proteiny, które są odpowiedzialne za rozwój nowotworów. Jeśli je zidentyfikujemy, możemy ich użyć jako podstaw dla dobrania odpowiednich chemioterapeutyków albo terapii celowanej. Nie jest to jednak takie proste. U jednego pacjenta dojdzie do ekspresji tych protein, a u innego pacjenta nie. Inaczej mówiąc, pod mikroskopem nowotwór potrafi zmieniać swoje oblicze, a ja probuje go demaskować  – tłumaczy Joanna.

„Dzięki tutoringowi poznałem swoje mocne i słabe strony”

– Program tutoringowy jest świetny dla doktorantów zagranicznych – nie ma wątpliwości Hassanali Mollashahi. – Mamy dostęp do tutora, który wspiera nas w karierze akademickiej i uczy nas, jak odnaleźć się w nowym systemie edukacyjnym – dodaje doktorant i podkreśla, że jego własny program tutoringowy pod opieką prof. Witolda Rohma przyczynił się do poprawy umiejętności akademickich, poradzenia sobie z ewentualnym odrzuceniem publikacji naukowej przez czasopismo i rozmową z recenzentami, gdy ich komentarze są dla niego frustrujące i niezrozumiałe.

– Profesor Rohm pomógł mi zidentyfikować zarówno moje słabe strony, nad którymi pracuję, jak i mocne, które staram się wykorzystywać w nauce i w życiu osobistym. Zyskałem też więcej możliwości do rozwoju przyszłej kariery akademickiej, bo zapoznał mnie z projektami i funduszami programu HORYZONT 2020 – mówi doktorant.

Doktorat Hassanaliego dotyczy poprawy jakości funkcji ekosystemowych pełnionych przez zieleń miejską. Jego praca skupia się na zieleni niskiej, czyli zbiorowiskach trawy tzw. urban grasslands. Jego badania obejmują zarówno trawniki, zieleń przydrożną, jak i nieużytki, które tworzą istotną część zielonej infrastruktury miasta jako siedliska i drogi migracji gatunków roślin i zwierząt.

Praca naukowa doktoranta obejmuje interdyscyplinarny obszar badawczy, w którym współpracuje z naukowcami z innych dyscyplin naukowych. Dotyczy ona tematów takich jak „urban connectivity”, czyli łączności pomiędzy zbiorowiskami w środowisku miejskim, która jest istotna dla zachowania różnorodności biologicznej w mieście, a także analiz genetycznych roślin związanych z „urban grasslands”, prowadzonych metodami molekularnymi.

– Jednocześnie, mój projekt obejmuje badania terenowe polegające na analizie flory i gleb łąk miejskich oraz analizę możliwości wzbogacenia „urban grasslands” w gatunki pożyteczne dla owadów. Staramy się też zrozumieć profil mikrobiologiczny gleby miejskiej, który dzięki dostarczeniu dużej ilości danych, pomoże urbanistom i urzędnikom zdrowia publicznego. Prowadzone przeze mnie badania pomogą stworzyć bardziej dostosowane do obecnych zmian klimatycznych ekosystemy, przez co miasta staną się lepszym miejscem do życia – mówi o swojej pracy Hassanali Mollashahi.

is

• 

  Szkoła Doktorska UPWr z tutoringiem

  Członkowie Rady Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu oraz jej promotorzy, w sumie 18 osób, zakończyli cykl szkoleń w ramach Szkoły Tutorów Akademickich prowadzonej przez Collegium Wratislaviense. SD UPWr to pierwsza w Polsce certyfikowana przez CW szkoła doktorska z tutoringiem.

• 

  Stypendium EMBO dla doktoranta UPWr

  Doktorant Mateusz Szczepańczyk dostał stypendium Short-Term Fellowship z organizacji European Molecular Biology Organization na wyjazd do laboratorium prof. Michaela Sauera na BOKU w Wiedniu.