Prof. Łabaz: – Znalazłam klucz do dydaktyki

• Prof. Beata Łabaz: – Wystarczy impuls, by studenci sami zaczęli szukać informacji, zgłębiać problem, szukać wiedzy
• Jedna z najlepszych dydaktyków na WP-T nie kryje, że kluczem do sukcesu jest traktowanie studentów jak dorosłych ludzi, choć warto pamiętać, że dopiero wchodzą oni w dorosłość
• "Czasem fajna, czasem nie" – ten komentarz z jednej ze studenkich ankiet zdaniem prof. Łabaz pokazuje, jak ważna jest wzajemna wyrozumiałość

Choć została przez studentów wskazana na jedną z najlepszych dydaktyków Wydziału Przyrodniczo-Technologicznego, profesor Beata Łabaz przyznaje, że nadmiar dydaktyki w poprzednich latach bywał dla niej czasem przytłaczający, a przede wszystkim ograniczał pracę naukową. Dziś jeden czy dwa dni zajęć w tygodniucałkowicie jej wystarczają, bo tak naprawdę, to nauka jest jej pasją. Czyżby to miało wpływ na to, jakim jest dydaktykiem? Pasjonaci w końcu najlepiej przekazują wiedzę.

Jak pokazać źródła wiedzy

– Odkąd mam mniej zajęć, czuję, że lepiej mi się pracuje. Teraz ćwiczenia czy wykłady to dla mnie odskocznia od pracy naukowej – nie przymus. Jestem pewna, że ten brak powtarzalności, która zdarza się przy natłoku godzin, sprawia, że ciekawiej mogę prowadzić zajęcia. Robimy na przykład prasówki, by studenci byli na bieżąco z aktualnymi wydarzeniami dotyczącymi środowiska – opowiada prof. Łabaz, która prowadzi zajęcia z bardzo aktualnego zagadnienia, bo ochrony środowiska, podczas których porusza tematy dotyczące zagrożeń cywilizacyjnych, zasobów naturalnych czy zmian klimatu.

– Mam wrażenie, że młode pokolenie coraz rzadziej czyta, czy ogląda wiadomości, więc nie zawsze studenci wiedzą, co się na świecie dzieje. Cieszę się jednak, że gdy dostaną odpowiedni impuls, to przejmują się i widzę, że chcą dbać o środowisko, że im zależy. Ja im pokazuję, gdzie szukać informacji, jakie działania można podjąć, a oni chętnie biorą udział w różnych akcjach i projektach. Ze studentami, którzy są w Studenckim Kole Naukowym Gleboznawstwa i Ochrony Środowiska, jeździmy też nawet razem na obozy. Takie wyjazdy  sprawiają, że mamy zdecydowanie lepszy kontakt ze sobą  – dodaje prof. Łabaz i podkreśla, że do tego przyczynia się także to, że ma ona dwóch synów na studiach. Słyszy od nich uwagi, czasem słuszne, czasem niesłuszne, ale pozwalają one jej zobaczyć, jak swoich wykładowców postrzegają studenci.

Stałość w niestabilnym świecie

– Zdaję sobie sprawę, że w wieku, w którym są moi synowie, są ważniejsze rzeczy niż studia. To moment, w którym poznaje się swoje pierwsze miłości. Zdarzają się zaręczyny, bolesne rozstania. Sam fakt wyprowadzenia się z domu rodzinnego i przystosowanie się do życia często na własną rękę jest dla wielu studentów trudny. Widzę ten etap życia ich oczami, co pozwala mi być bardziej wyrozumiałą dla grup, z którymi mam zajęcia. Dlatego staram się być dla nich pewną stałą, można by nawet rzec, że jestem przewidywalna – śmieje się prof. Łabaz, podkreślając, że ważne jest dla niej, by studenci byli zawsze dobrze poinformowani, co czeka ich u niej na zajęciach.

Nie robi kartkówek z zaskoczenia, zapowiada kolokwia z wyprzedzeniem i od początku jasno stawia wymagania. – Traktuję ich po prostu jak dorosłych ludzi. Na studiach są z własnego wyboru, mogą, ale nie muszą się uczyć. Mogą w każdej chwili zrezygnować. Zdaje się, że takie podejście sprawia, że oni uczą się dla siebie, nie z przymusu, bo ktoś im coś kazał. Są w końcu pełnoletni, zdali maturę, czyli egzamin dojrzałości i sami o sobie decydują – mówi prof. Beata Łabaz.

Pamiętać o wyrozumiałości

Jak podkreśla dydaktyczka, zarówno wykładowcy, jak i studenci powinni darzyć się nawzajem wyrozumiałością. – Bardzo mi się spodobał czyjś komentarz na mój temat w ankiecie: „czasem fajna, czasem nie”. To pięknie podsumowuje chyba każdego z nas. Każdy może mieć lepszy czy gorszy dzień, dlatego potrzebne jest nam wzajemne zrozumienie i szacunek – podsumowuje prof. Łabaz, która wbrew komentarzowi jest chyba raczej częściej fajna niż nie, bo została mianowana również do konkursu Kubek dla Wykładowcy, organizowanego przez Radio Luz, czyli plebiscytu na najlepszą osobę wykładającą ze wszystkich wrocławskich uczelni wyższych.

• 

  Nauczeni własnym doświadczeniem

  Na przekór powiedzeniu „zapomniał wół, jak cielęciem był”, dr Małgorzata Meissner i dr Jerzy Potyrała doskonale pamiętają swoje studenckie czasy i stali się takimi dydaktykami, jakich sami chcieli mieć. Ich starania docenili studenci Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji w corocznych ankietach, wybierając ich jako najlepszych dydaktyków z wydziału.

• 

  Dr Nowaczyk i dr Poradowski – kiedy uczenie jest pasją

  Dr Renata Nowaczyk i dr Dominik Poradowski zdobyli jedne z najwyższych ocen w ankietach studenckich na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej. Ich recepta na sukces? Wyleczyć się z „choroby doktorskiej”, tłumaczyć, że najważniejsze jest myślenie i rozumienie procesów zachodzących zarówno w pojedynczych komórkach, jak i ich układach, a nie uczenie się na pamięć definicji. Podkreślają, że w dydaktyce ważny jest wzajemny szacunek i umiejętność przyznania, że też się czegoś nie wie.