Specjaliści z UPWr w Komisji ds. Specjalizacji Lekarzy Weterynarii

Lekarze weterynarii po studiach i przepracowaniu dwóch lat mogą doskonalić się w jednej z 19 specjalizacji. Szkolenia specjalizacyjne, obowiązkowe, by móc przystąpić do egzaminów i zyskać tytuł specjalisty, prowadzą wydziały weterynarii we Wrocławiu, Warszawie, Lublinie i Olsztynie oraz Państwowy Instytut Weterynarii – PIB w Puławach. To dodatkowe 4-6 semestrów nauki. Na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu studia specjalizacyjne prowadzone są w dziewięciu specjalnościach.

Komisja ds. specjalizacji, która powoływana jest przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na 4-letnią kadencję, skupia 26 specjalistów, będących autorytetami w poszczególnych obszarach medycyny weterynaryjnej. Do ich zadań należy m.in. ustalanie programów szkoleń specjalizacyjnych i kontrola ich poziomu, powołanie zespołów egzaminacyjnych i ustalanie terminów egzaminów. Komisja działa od 25 lat, nadała tytuły specjalistów ponad 9 tysiącom lekarzy weterynarii. Sądząc po liczbie specjalistów, największym powodzeniem cieszą się: higiena zwierząt rzeźnych i żywności pochodzenia zwierzęcego, choroby psów i kotów, epizootiologia i administracja weterynaryjna, chirurgia weterynaryjna.

Związani z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu członkowie nowo powołanej Komisji do Spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii VII kadencji to chirurg, specjalista chorób psów i kotów, specjalista chorób owadów użytkowych i specjalista rozrodu zwierząt.

Chirurgia weterynaryjna jest mocno kojarzona z wrocławską weterynarią – jej krajowym kierownikiem od początku istnienia aż do 2012 roku był prof. Ryszard Badura, były rektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, pionier akademickiego Wrocławia. Po nim kierownikiem krajowym specjalizacji został jego wychowanek i następca w Katedrze i Klinice Chirurgii UPWr, prof. Zdzisław Kiełbowicz.  

Prof. Kiełbowicz pytany dlaczego został chirurgiem, redakcji „Głosu Uczelni” odpowiada: – Właściwie od samego początku chciałem pracować w Katedrze i Klinice Chirurgii. Z perspektywy czasu wiem, że ten wybór chyba był podświadomy, ale na pewno wynikał z określonych predyspozycji i cech charakteru.

I tak określa te predyspozycje: – W chirurgii rolę odgrywa najpierw opanowanie pewnej wiedzy, a później przeniesienie jej na możliwości manualne. Kiedy więc biorę studentów do asysty, to od razu widać u niektórych bardzo silne opory wewnętrzne związane z przełamaniem pewnej obawy przed krwawiącym polem operacyjnym, a u innych tej obawy i oporów nie ma w ogóle i moim zdaniem to jest wrodzona cecha chirurga. 

Prof. Paweł Chorbiński jest specjalistą w zakresie chorób owadów użytkowych, a to pod względem liczby specjalistów w Polsce jedna z trzech najrzadszych specjalności (zaledwie 63 specjalistów). – Lekarz owadów użytkowych to nie jest popularna specjalizacja, bo zajmowanie się owadami nie jest tak intratne, jak na przykład prowadzenie lecznicy dla zwierząt. Pszczelarz nie wezwie lekarza do pasieki – przyznaje prof. Chorbiński. – Studenci weterynarii też nie są chętni do pracy w pasiece, bo na III roku pochłania ich przede wszystkim patomorfologia. A poza tym… do pszczół to musi być zapaleniec. 

Prof. Jan Twardoń, specjalista z zakresu rozrodu zwierząt, niedawno objął funkcję prezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych w kadencji 2020-2023. To może okazać się ważne, bo w swoim programie dla tej instytucji kładzie duży nacisk na konieczność poszukiwania nowych form kształcenia lekarzy na każdym etapie, także tego podyplomowego. Pandemia i przejście na zdalne nauczanie wymusza poszukiwanie nowych technik i platform realizacji szkoleń (na UPWr większość zajęć także w ramach studiów specjalizacyjnych w tej chwili odbywa się zdalnie). Wydaje się, że komisja ds. specjalizacji w nowym składzie także będzie musiała się z tymi nowymi uwarunkowaniami zmierzyć.

Prof. Krzysztof Kubiak, specjalista chorób psów i kotów, były dziekan Wydziału Weterynarii UPWr zwraca uwagę na ewentualne kierunki zmian w kształceniu specjalistów: – Od wielu lat mówi się o drugim stopniu specjalizacji zawodowej. Myślę, że warto się nad tym pochylić. W naszym kraju standardy świadczonych usług oraz szeroko rozumianego nadzoru weterynaryjnego, między innymi nad zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt, w tym przenoszących się na ludzi, ale też nad produkcją żywności dla ludzi i pasz dla zwierząt, są na wysokim, europejskim i światowym, poziomie. To warto podkreślać, bo zawód lekarza weterynarii służy ochronie zdrowia publicznego, o czym często zapominamy – podkreśla prof. Kubiak.

jc