Muzeum Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu

– Uniwersytet to nie tylko budynki i nazwa, to też siła tradycji i dorobek – mówił o idei powstania Muzeum Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu prof. Tadeusz Szulc zaczynając prace nad zbiorem eksponatów, digitalizacją pamiątek i zagospodarowaniem małego, ciemnego pomieszczenia. Jak przyznaje prof. Szulc – który sam zgłosił się do rektora Kołacza z propozycją, że zajmie się stworzeniem muzeum, ale jeszcze wtedy nie spodziewał się, ile będzie to wymagało wysiłku i zaangażowania – to właśnie stworzenie samej koncepcji muzeum było najtrudniejsze – bo jak na tak małej przestrzeni  zmieścić tyle lat, tyle ludzi i tyle historii.

Jednak dwa lata później 100 m2 na parterze gmachu głównego to elegancka przestrzeń, która dzięki architekt Annie Wawrzyniak-Olszak, nie tylko wydaje się dużo większa i jaśniejsza, ale i zabiera zwiedzających na wędrówkę: wszystko zaczyna się we Lwowie i w Dublanach, gdzie Uniwersytet Przyrodniczy ma swoje korzenie, potem przenosimy się do Wrocławia, gdzie najpierw, w 1945 roku ruszyły Uniwersytet i Politechnika, a następnie w 1951 roku dwa wydziały wyodrębniono jako Wyższą Szkołę Rolniczą. Kolejne w tej wędrówce są Akademia Rolnicza, powstała w 1972 roku, i wreszcie Uniwersytet Przyrodniczy, powołany w roku 2006.

To pierwsza, wystawiennicza część muzeum – w gablotach zobaczymy także dzieje wydziałów, ich najważniejsze osiągnięcia i twórców szkół naukowych, a także krótką historię wydawnictwa i biblioteki z pięknymi okazami starych książek (w 11-tomową Rolniczą Encyklopedią Polski z 1890 r. i książkami pisanymi ręcznie). W sumie 360 eksponatów oraz 670 fotografii, zgromadzonych dzięki jednostkom uczelni, ale i z prywatnych pamiątek. – Jest koń z mojego gabinetu, moja toga rektorska z prawdziwymi gronostajami (podobno teraz już się takich nie robi), tur, czyli przodek naszego bydła, który stał wcześniej w mojej katedrze – opowiada prof. Szulc.

Druga część muzeum jest multimedialna – na pięciu dotykowych monitorach można oglądać – dowolnie powiększać, przewijać i wyszukiwać – historię uczelni na osi czasu, wszystkie jej obiekty na interaktywnej mapie, ostatnie wydanie „Dziejów Uczelni”, a także plejadę rektorów, profesorów, profesorów honorowych i doktorów honoris causa; zdjęcia, rysunki i filmy. Ta część będzie się nadal systematycznie uzupełniana.

Podczas uroczystego otwarcia Muzeum Uniwersytetu Przyrodniczego prof. Tadeusz Szulc dziękował wszystkim zaangażowanym w jego powstanie, żartując, że kiedy przedstawił pomysł na zaadaptowanie pustych pomieszczeń, popełnił błąd, deklarując, że wcieli go w życie. Były rektor i wiceminister edukacji podkreślał, że muzeum jest oddaniem hołdu tym, którzy budowali tradycję uczelni począwszy od osoby księcia Leona Sapiehy, który utworzył Akademię Rolniczą w Dublanach przez tych, którzy budowali początki polskiej nauki na zgliszczach powojennego Wrocławia aż do tych, którzy będą tworzyć przyszłość Uniwersytetu Przyrodniczego.

Rektor Tadeusz Trziszka dziękując prof. Szulcowi, powiedział, że tylko on mógł zadanie stworzenia muzeum doprowadzić do końca, bo tylko on miał wizję tego przedsięwzięcia i podkreślił, że tożsamość uniwersytetu wynika z historii: –To historia i jej etapy budują wartość uniwersytetu – dodał prof. Trziszka.

A prof. Roman Kołacz, który zdecydował o budowie muzeum w miejscu dawnego baru studenckiego, przywołał słowa Prymasa Tysiąclecia, które wygłosił w 2010 roku podczas odsłonięcia galerii portretów rektorów UPWR w Sali im. Prof. Stanisława Tołpy: – Naród bez dziejów, bez historii, bez przeszłości, staje się wkrótce narodem bez ziemi, narodem bezdomnym, bez przyszłości.

Muzeum Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu otwarte jest od wtorku do piątku w godz. 11.00-13.00

mj