Dobry promotor? Wszechstronny i elastyczny

Prof. Partyka prowadzi badania dotyczące rozrodu ptaków. Jak opowiada, jej doktoranci prowadzą badania na różnorodnych gatunkach ptaków, od dzikich po hodowlane, zajmując się zagadnieniami od wpływu pestycydów na płodność samców po metody kriokonserwacji nasienia. – Promotor musi być wszechstronny i elastyczny, żeby sprostać różnorodnym potrzebom i problemom związanym z obszarami badań, w których obracają się doktoranci. Rozmaitość tematów, jakimi się zajmują, stanowi dla nas jedno z głównych wyzwań. Musimy być cały czas na bieżąco, żeby odpowiednio prowadzić ich badania i wspierać ich merytorycznie – mówi promotorka Szkoły Doktorskiej.

Wspieranie współpracy między doktorantami również odgrywa istotną rolę. Prof. Agnieszka Partyka podkreśla, jak pomocne jest wzajemne wsparcie i wymiana wiedzy między doktorantami, którzy choć pracują nad różnymi tematami, to często wykorzystują podobne metody badawcze. Współpraca ta nie tylko ułatwia postęp w badaniach, ale także sprzyja rozwojowi osobistemu i zawodowemu.

– Indywidualne podejście jest kluczowe. Promotor musi zidentyfikować mocne strony każdego studenta i dostosować swoje podejście oraz wsparcie do ich potrzeb – mówi prof. Partyka, podkreślając, że każdy doktorant ma inne oczekiwania, motywacje i sposób radzenia sobie z wyzwaniami, dlatego ważne jest, aby promotor potrafił dostosować się do tych różnic.

Paweł Borecki, który jest także pracownikiem Zoo we Wrocławiu, jest jednym z trójki doktorantów prof. Agnieszki Partyki. Realizuje projekt badawczy dotyczący dzikich ptaków w ogrodzie zoologicznym, co wymaga zupełnie innego podejścia i logistyki.

Jego badania mają na celu ochronę jednego z najbardziej zagrożonych gatunków pingwinów – pingwinów przylądkowych. Opracowuje metody kriokonserwacji nasienia pingwinów, co ma umożliwić stworzenie biobanku zasobów genetycznych gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem. Poprzez połączenie badań nad rozrodem ptaków z zaawansowanymi metodami kriokonserwacji, jego doktorat ma szansę stać się przełomem w dziedzinie ochrony genetycznej i zachowania bioróżnorodności.

Z kolei Skarlet Napierkowska, pierwsza doktorantka prof. Partyki, bada wpływ pestycydów na płodność kogutów. Współpracując z prof. Bożeną Łozowicką oraz prof. Piotrem Kaczyńskim z Instytutu Ochrony Roślin – PIB w Białymstoku, którzy zajmują się oznaczaniem pestycydów w żywności i paszach, Skarlet analizuje wpływ pestycydów zawartych w paszach na ptaki hodowlane (koguty). Projekt badawczy ma na celu zrozumienie, jak niskie, ale skumulowane poziomy pestycydów mogą wpływać na płodność tych zwierząt.

Doktorantka Azindoht Babapour zajmuje się zaś mrożeniem nasienia ptaków, wykorzystując ptaki hodowlane, jako model badawczy. Jej determinacja, pomimo trudności związanych z przeprowadzką do Polski, imponują prof. Partyce. – Pochodząca z Iranu Azin, wykazała się dużą odwagą podejmując doktorat w obcym kraju, gdzie angielski nie jest tak powszechnie używany – szczególnie w urzędach. Szybko zaadaptowała się do nowego środowiska i świetnie poradziła sobie z początkowymi wyzwaniami organizacyjnymi – opowiada prof. Partyka.

Azin specjalizuje się w badaniach nad mrożeniem nasienia ptaków. Temat jest istotny zarówno dla gatunków chronionych, jak i użytkowych. Na przykład w przypadku indyków inseminacja jest jedynym możliwym sposobem rozmnażania z powodu dużego dymorfizmu płciowego. Samce hodowlane są tak duże, że z łatwością mogą przygnieść samicę. Mrożenie nasienia ssaków jest powszechne, ale plemniki ptaków bardzo się różnią budową, co stwarza dodatkowe wyzwania.

Jej praca badawcza skupia się na opracowaniu najlepszych metod kriokonserwacji, które można będzie wykorzystać w badaniach nad innymi gatunkami, takimi jak np. pingwiny, które bada doktorant Paweł Borecki. Celem jest zrozumienie, jakie czynniki najbardziej uszkadzają plemniki i jak można je zminimalizować, wykorzystując najnowsze technologie i techniki badawcze.

Azin współpracuje też ściśle ze Skarlet, która mimo, że nabawiła się alergii na ptaki, kontynuuje pracę nad doktoratem. Pobiera dla niej próbki i pomaga przygotować materiał, który powoduje reakcję alergiczną.

Dzięki wzajemnej współpracy i wsparciu, każdy doktorant może skupić się na swoim projekcie badawczym, wiedząc, że ma zespół, który mu pomaga i z którym może podzielić się osiągnięciami i wyzwaniami. Ta synergia jest kluczowym elementem sukcesu ich badań i rozwoju naukowego.

Prof. Agnieszka Partyka podkreśla również istotność ciągłego kształcenia i rozwijania umiejętności. – Uczestniczę w szkoleniach dla promotorów organizowanych przez Szkołę Doktorską, planuję zapisać się na kurs tutorski, a także myślę o kursach kompetencyjnych dotyczących współpracy z młodymi ludźmi i tego, jak ich motywować w zależności od ich silnych stron charakteru – dodaje. Taka inwestycja w rozwój osobisty promotora przekłada się na większą efektywność i jakość prowadzonych badań, sprzyjając tworzeniu innowacyjnego środowiska akademickiego. 

is

• 

  Prof. Agnieszka Medyńska-Juraszek: – Dobry promotor jest przewodnikiem po świecie nauki

  O kluczowych aspektach kształcenia doktorantów, cechach, które definiują dobrego doktoranta i promotora oraz o ewaluacji modelu szkoły doktorskiej po czterech latach jego działania opowiada prof. Agnieszka Medyńska-Juraszek.