Światło i cień w krajobrazie miasta – projekty studentów

Projekt to pomysł dr Magdaleny Zienowicz z Instytutu Architektury Krajobrazu UPWr i to ona była koordynatorką kilkutygodniowych działań. Studenci architektury krajobrazu z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, fizyki i astronomii z Uniwersytetu Wrocławskiego, architektury i wydziału elektrycznego z Politechniki Wrocławskiej oraz studenci z Akademii Sztuk Pięknych pracowali nad koncepcją wykorzystania świateł i cienia w różnych punktach ulicy Legnickiej – jednej z głównych arterii miasta.

Dlaczego akurat tej? – Tak jak to się dzieje w wielu miastach, także ulica Legnicka stała się ciągiem komunikacyjnym praktycznie tylko dla ruchu kołowego. Tymczasem na świecie coraz częściej próbuje się przywrócić równowagę i dostosować przestrzeń do potrzeb pieszych, a właściwie przywrócić pieszym użytkownikom tę przestrzeń. W tej chwili ulica Legnicka jest dla nich miejscem nieprzyjaznym. Nasz projekt pokazuje, że tak być nie musi – wyjaśnia dr Zienowicz.

Każda grupa przygotowała projekt oświetlenia wybranego punktu ul. Legnickiej oraz część projektu przewodniego, który został zrealizowany po konferencji kończącej i podsumowującej kilka tygodni działań, wieczorem 18 maja na kładce dla pieszych przy placu Solidarności.

– Zrobiłyśmy projekt przejścia podziemnego od strony placu Strzegomskiego, przy Muzeum Współczesnym. Główną inspiracją były znajdujące się tam niebieskie barierki, jako najbardziej charakterystyczny i kolorowy element w tym miejscu. Podkreśliłyśmy je niebieskim światłem liniowym, akcentując komunikacyjny charakter przejścia i jednocześnie betonowe połacie, których jest tam bardzo dużo – mówią o swoim projekcie studentki piątego roku architektury krajobrazu na UPWr Magdalena Siekańska, Daria Rzezik i Karolina Wyrostek.

Jednak ważną częścią projektu było nie tylko światło, ale i cień: – Trzeba chronić nasze nocne środowisko. Cień jest potrzebny faunie i florze, ale także człowiekowi, by jego mózg i wszystkie zmysły mogły skutecznie wypoczywać i się regenerować – podkreśla dr Zienowicz. – Dotychczas w oświetlaniu miast było dużo przypadkowości: kto miał pieniądze i potrzebę inwestował w iluminację, niejednokrotnie szkodząc środowisku i psując krajobraz. Zjawisko kakofonii wizualnej, nadmiar nieuporządkowanych bodźców szkodzi, oddziałuje na podświadomość i powoduje, że człowiek źle czuje się i gorzej funkcjonuje w takiej przestrzeni.

– Fajny projekt, i co ważne – interdyscyplinarny, pracowaliśmy ze studentami z innych uczelni, z innych kierunków, więc musieliśmy zwrócić uwagę na oświetlenie tej ulicy z różnych perspektyw, również tych ważniejszych dla astronomów czy elektryków – podsumowuje pracę Izabela Kraśniewska, również z piątego roku architektury krajobrazu UPWr.

mj