Szanowne Panie, Szanowni Panowie,
Przyjaciele Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu,
jako rektor stojący na czele kilkutysięcznej społeczności pracowników i studentów chcę zainaugurować rok akademicki z dużą dawką optymizmu.
Chcę, by każdy z ponad 1600 pracowników, każdy z ponad 7 tysięcy studentów, wszedł w ten rok pracy z poczuciem, że nawet jeśli tam, na zewnątrz, sprawy nie idą dobrze, to tu, na naszej uczelni jest bezpieczny.
W niepewnych, burzliwych czasach wszyscy bardziej niż w okresach spokoju, potrzebujemy takich miejsc i otoczenia, które przywracają nam pewność, dają poczucie stabilności.
Kiedy dwa lata temu, w 20 roku, ubiegałem się o tę zaszczytną funkcję rektora Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, wpisałem w swój program wyborczy gwarancje bezpieczeństwa dla pracowników.
Nadal to zobowiązanie jest dla mnie święte, ale prawda jest taka, że nie spodziewałem się jak bardzo rzeczywistość, podniesie mi poprzeczkę.
Pandemia. Wojna. Inflacja. Kryzys klimatyczny, społeczny, demograficzny, gospodarczy… To jest otoczenie dla uczelni, która przechodzi systemowe i strukturalne zmiany.
W takich sytuacjach każdy odpowiedzialny lider, a ja chcę takim być, próbuje patrzeć na rozwój spraw z innej perspektywy, trochę oczyma innych.
Próbuję więc ogarnąć perspektywę zasłużonego profesora i świeżo upieczonego doktora, pani w dziekanacie i dyrektora instytutu, studenta na pierwszym roku, którego nauczyciele w liceum nie zdołali zdalnie dobrze nauczyć fizyki, i przewodniczącego studenckiego koła naukowego, realizującego swój pierwszy projekt badawczy.
I co widzę? Niepokój. Czy dam radę utrzymać siebie i rodzinę? Czy muszę zrezygnować ze swoich planów?
Potrzeby każdego są inne, bo na innym etapie życia się spotkaliśmy.
Ale jedno jest pewne – spotkaliśmy się w dobrym miejscu i w dobrym czasie. O tym chcę Państwu dziś powiedzieć, inaugurując rok akademicki.
Ale muszę też ostrzec: gdy sprawy przybierają zły obrót, łatwo wpaść w pułapki własnego egoizmu, ksenofobii, marazmu bądź zamknięcia. Do głosu dochodzą krzykacze wskazujący pozorne cudowne rozwiązania problemów – n.b. rozwiązania zawsze kosztem kogoś innego. Nie dajmy się!
Jest czwarty dzień października, więc cztery źródła optymizmu dla nas na najbliższe miesiące.
Tworzymy poduszkę antyinflacyjną dla każdego z pracowników.
Chcę jako rektor, zrobić wszystko żeby w portfelach pracowników Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu zrekompensować choć trochę inflację, tak by spadek wartości złotówki nie zagrażał jakości ich życia.
Środki pozyskane z sprzedaży gruntów uczelni możemy wykorzystać na zwiększenie wynagrodzeń, nawet gdyby miało się to dziać kosztem zaplanowanych inwestycji.
Żeby wiedzieć jak najsprawiedliwiej i efektywnie dokonać transferu środków do pracowników, budujemy nowy system motywacji i wynagrodzeń. Jego założenia wypracowały specjalnie powołane przeze mnie zespoły. Proces wartościowania stanowisk pracowniczych jest w toku.
Podjąłem jeszcze w czasie wakacji decyzję, by wypłacić jednorazowe dodatki dla pracowników administracji i technicznych, w ten sposób doraźnie, pomniejszając dysproporcje w wynagrodzeniach.
A w tych dniach uruchomiliśmy także specjalny Jesienny Program Osłonowy dla pracowników i ich rodzin – od wczoraj wypłacane są wszystkim pracownikom antyinflacyjne dodatki, a w funduszu socjalnym działa szybka ścieżka pozwalająca uzyskać środki na nieoczekiwane wydatki.
Poduszka antyinflacyjna dla studentów, to na UPWr m.in. decyzja z tego tygodnia o obniżeniu o 10 procent opłat za miejsce w akademiku.
To wszystko jest możliwe, bo… i tu drugi argument na rzecz inauguracyjnego optymizmu:
rozwój Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu nie jest zachwiany.
Oczywiście, niezależnie od tego, czy zarządzamy uczelnią, czy domowym budżetem, mamy jeden podstawowy problem tego roku: sytuacja zmienia się z miesiąca na miesiąc, a brakuje danych i analiz, by pokusić się o jakieś prognozy. Chwilowo żadne prognozy nie działają.
Tym bardziej mogę powiedzieć, że WARTO BYŁO! Ponieważ rozwój, którego beneficjentem jesteśmy teraz, to proces rozpoczęty po 2018 roku. Wprowadzone wtedy nowe prawo o szkolnictwie wyższym i nauce stworzyło nowe możliwości, a my z nich skorzystaliśmy.
Skorzystaliśmy aplikując o IDUB, o uczelnię badawczą – więc mamy dodatkowe ponad 3 miliony rocznie na rozwój doskonałości naukowej.
Skorzystaliśmy tworząc wiodące zespoły badawcze i wewnętrzne programy wsparcia naukowców – więc mamy 66 milionów zewnętrznego wsparcia w projektach badawczych.
Skorzystaliśmy inwestując w młodych naukowców, którzy bez kompleksów wprowadzają Przyrodniczy w światowe sieci, jak choćby ESA (Europejska Agencja Badań Kosmicznych).
Wyniki ewaluacji pokazały, że jesteśmy w naukowym rozwoju całkiem nieźle rozpędzeni, z drugiej strony złapaliśmy wiatr w żagle w dydaktyce.
To pozwala mi dziś stwierdzić, że rozwój UPWr nie jest zagrożony.
Argument trzeci na rzecz optymistycznego początku roku akademickiego powinna poprzedzić Oda do radości czyli dźwięki IX Symfonii Beethovena. Jesteśmy Uniwersytetem Europejskim. Konsorcjum EU Green, które tworzymy wspólnie z uczelniami z Hiszpanii, Francji, Portugalii, Irlandii, Niemiec, Rumunii, Szwecji i Włoch wygrało konkurs ogłoszony przez Komisję Europejską. My w tym doskonałym towarzystwie odpowiadamy za pakiet działań dydaktycznych. To oznacza i pieniądze na dalszy rozwój (minimum 2 miliony rocznie) i prestiż. Czego więcej trzeba?
Wiem czego. I to też mamy. Największy zasób tej uczelni, najważniejsza przyczyna optymizmu - argument czwarty na czwarty października: LUDZIE!
Ludzie, którym można zaufać, którzy chcą i potrafią dawać, dzielić się.
Są tu, w tej sali. Są też poza nią. Wśród pracowników, doktorantów, studentów, absolwentów Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, wśród naszych zewnętrznych partnerów, sąsiadów, klientów.
Niczego się nie da się osiągnąć w pojedynkę, wszystko można zrobić działając wspólnie. Więc damy radę!
Rok akademicki 2022/2023 uważam za rozpoczęty:
Quod felix, faustum fortunatumque sit.
