Profesor Wacław LESZCZYŃSKI, wybitny specjalista z zakresu ziemniaka i skrobi, uczony o uznanym autorytecie naukowym, znakomity dydaktyk i popularyzator wiedzy rolniczej i przemysłowej, niezwykle aktywny na forum wielu komisji i towarzystw naukowych, inicjator „Letnich szkół skrobiowych” i cyklicznych konferencji „Ziemniak spożywczy i przemysłowy oraz jego przetwarzanie”. Pełnił funkcję prorektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1990–1993, dziekana Wydziału Technologii Żywności przez cztery kadencje (1981–1987 i 1993–1999) oraz prodziekana w roku 1981. Jest członkiem Komitetu Nauk o Żywności od 1984 roku, pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Chemii i Technologii Skrobi, członka i przewodniczącego sekcji P06T Komitetu Badań Naukowych (1999–2001), był członkiem Komisji Ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej (1988–1990) oraz czterokrotnie ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej.
Wacław Leszczyński urodził się 11 kwietnia 1936 roku w Warszawie. Ukończył Wydział Rolniczy Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, uzyskując w 1959 roku stopień naukowy magistra inżyniera technologii rolnej. W tym samym roku podjął pracę na macierzystej uczelni w Katedrze Technologii Rolnej i Przechowalnictwa, w której pracował do przejścia na emeryturę w roku 2006. W roku 1969 został mu nadany stopień doktora, a w 1977 doktora habilitowanego. W 1987 roku uzyskał tytuł profesora, a w 1996 roku stanowisko profesora zwyczajnego. Od 1991 roku do przejścia na emeryturę był kierownikiem Katedry Technologii Rolnej i Przechowalnictwa Akademii Rolniczej we Wrocławiu.
Prof. Wacław Leszczyński jest autorem 299 opracowań naukowych z zakresu ziemniaka i skrobi oraz fermentacji alkoholowej, w tym 11 książek i skryptów (m.in. podręcznika Lisińska G., Leszczyński W. Potato Science and Technology, Elsevier Applied Science, London, New York 1989), 75 oryginalnych prac badawczych i 40 prac przeglądowych. Tematyka tych publikacji dotyczy m.in. wpływu czynników środowiskowych, agrotechnicznych i warunków przechowywania ziemniaka na jakość konsumpcyjną i wartość technologiczną bulw; badań właściwości skrobi uzyskiwanej z ziemniaków uprawianych, przechowywanych i przetwarzanych w różnych warunkach; zastosowania nowych metod fizycznego i chemicznego modyfikowania skrobi oraz zastosowania otrzymanych modyfikatów w przemyśle spożywczym i w przemysłach niespożywczych, szczególnie do wytwarzania opakowań biodegradowalnych. Prace profesora Leszczyńskiego, twórcy wrocławskiej szkoły skrobiowej, są znane szeroko w ośrodkach naukowych naszego kraju i za granicą. Są one jednocześnie kontynuacją badań naukowych nad ziemniakiem i skrobią zapoczątkowanych przez profesora Wiktora Syniewskiego z Politechniki Lwowskiej, a następnie prowadzonych przez profesora Aleksandra Tychowskiego w Dublanach, a po roku 1946 we Wrocławiu.
Prof. dr hab. Wacław Leszczyński był promotorem dziewięciu i recenzentem 21 rozpraw doktorskich. Oceniał dorobek naukowy, dydaktyczny i organizacyjny w siedmiu postępowaniach na tytuł profesora, w dwóch postępowaniach na tytuł doktora honoris causa i 21 przewodach habilitacyjnych. Był recenzentem merytorycznym siedmiu rozpraw habilitacyjnych oraz 200 artykułów i projektów badawczych. W kierowanej przez niego katedrze czterech pracowników uzyskało tytuł profesora, pięciu wykonało prace habilitacyjne, a 18 – doktorskie.
Zainicjował i zorganizował „Letnie Szkoły Skrobiowe” odbywające się corocznie od 1989 roku, przekształcone później w prestiżową międzynarodową konferencję International Starch Convention. Jest twórcą cyklicznej konferencji „Ziemniak spożywczy i przemysłowy oraz jego przetwarzanie”, obejmującej całokształt problematyki ziemniaka w cyklu „od pola do stołu” (ekonomika, genetyka, uprawa, ochrona, przechowalnictwo, przetwórstwo), gromadzącej specjalistów z całej Polski.
Prof. dr hab. Wacław Leszczyński pełnił funkcję prodziekana (1980) i prorektora ds. dydaktyki (1990–1993), przez 12 lat dziekana (1981–1987 i 1993–1999) oraz przez 24 lata członka Senatu. Był przewodniczącym Senackiej Komisji Dyscyplinarnej Odwoławczej dla Studentów (1987–1990) oraz był przewodniczącym Senackiej Komisji Statutowej (1999–2005). Był twórcą powołanej w 1988 roku na Wydziale Technologii Żywności specjalności biotechnologia żywności, przekształconej w 1999 roku w samodzielny kierunek studiów – biotechnologia. Z inicjatywy Profesora Leszczyńskiego na Wydziale Technologii Żywności Akademii Rolniczej we Wrocławiu został wprowadzony w 1992 roku jako pierwszy w Polsce zreformowany zgodnie z obecnie obowiązującą Deklaracją Bolońską dwustopniowy system studiów. Uzyskał dla Wydziału Nauk o Żywności uprawnienia do nadawania stopnia doktora nauk biologicznych w zakresie biotechnologii. Uprawnienia te wydział posiada jako jedyna jednostka w Polsce.
Od 1984 roku jest członkiem Komitetu Nauk o Żywności, w którym pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Chemii i Technologii Skrobi. Pełnił funkcję przewodniczącego sekcji P06T Komitetu Badań Naukowych, był członkiem Komisji Ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej. Zorganizował Sekcję Technologii Węglowodanów Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności i od roku 1999 jest jej przewodniczącym. Jest członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Komisji Nauk Rolniczych PAN i Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności. Pracował w radach naukowych jednostek badawczych oraz w kolegiach redakcyjnych czasopism m.in. Zeszytów Naukowych Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Cukiernictwa, Przeglądu Piekarsko-Cukierniczego, Ziemniaka Polskiego.
Za wybitne osiągnięcia został odznaczony m.in. Oficerskim i Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, godnością Członka Honorowego Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności oraz Medalem im. Michała Oczapowskiego. Otrzymał trzykrotnie nagrodę ministra i 29 razy nagrodę rektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu.
