Pożegnaliśmy profesora Janika

Profesor Grzegorz Janik zmarł po ciężkiej i krótkiej chorobie. Nie tak dawno temu uzyskał tytuł profesora, a redakcji „Głosu Uczelni” opowiadał o początkach swojej kariery naukowej, którą rozpoczął w 1993 roku współpracą z prof. Andrzejem Reinhardem. Zajął się wtedy modelowaniem ruchu wody w ośrodkach porowatych – w tym w glebie. Efektem tych zainteresowań i wspólnej pracy był jego doktorat, który obronił w roku 1999, a który dotyczył modelowania układów automatycznej regulacji zwierciadła wody gruntowej. Profesor w rozmowie zażartował, że matematykę i rachunek różniczkowy z wodą połączył on, po czym już poważniejszym tonem dodał, że tak naprawdę to jego promotor połączył go z wodą – dzięki owemu rachunkowi właśnie.

„Od wieków człowiek stara się zrozumieć otaczającą go przyrodę. W dobie antropocenu tego zrozumienia potrzebujemy również po to, by racjonalnie korzystać z zasobów, które są niezbędne dla naszego funkcjonowania. A na pytanie o to, co łączy rachunek różniczkowy z wodą odpowiedź wbrew pozorom jest prosta – wszystkie procesy przyrodnicze, także i ruch wody w ośrodku porowatym, a więc w glebie, przebiegają zgodnie z prawami fizyki. A te wyrażamy formułami matematycznymi nazywanymi też modelami matematycznymi. Zrozumienie prawidłowości przemieszczania się wody w glebie pozwala np. na precyzyjne ustalenie miejsca, terminu i objętości wody do nawadniania roślin tak, aby uzyskać najwyższe plony. I w tym miejscu dochodzimy do sedna: ruch wody w glebie opisywany jest najczęściej równaniem Richardsa opracowanym w 1931 roku, które jest właśnie równaniem różniczkowym” – tłumaczył profesor Grzegorz Janik, przyznając, że jego, inżyniera, przyroda nauczyła pokory, bo modele matematyczne to w jakimś sensie porządek, a liczby porządkują naszą rzeczywistość, ale w tej rzeczywistości jest miejsce na zjawiska, których skali nie sposób przewidzieć czy wyliczyć.

Profesor był absolwentem Wydziału Budownictwa na Politechnice Wrocławskiej. Po studiach rozpoczął pracę w Instytucie Melioracji Rolnych i Leśnych naszej uczelni (obecnie Katedra Kształtowania i Ochrony Środowiska), gdzie dyrektorem wtedy był prof. Stanisław Marcilonek, a dokładniej – w Zakładzie Technologii i Organizacji Robót Budowlanych, którego kierownikiem był docent Donat Dejas, dzięki któremu młody naukowiec odkrył świat opery. Docent Dejas był wtedy prezesem Towarzystwa Wagnerowskiego, jedynego w Polsce, z siedzibą we Wrocławiu, a profesor jeszcze do niedawna był w tym Towarzystwie skarbnikiem, choć przyznawał w rozmowie, że w operze nie zakochał się od pierwszego wejrzenia.

W pracy ze studentami wymagał przede wszystkim zrozumienia – podczas kolokwiów mogli  korzystać ze wszystkich pomocy, z wyjątkiem internetu, ale nie mogli ściągać. Bo profesor wiedział, że bez zrozumienia pytania i tak nie będą potrafili na nie odpowiedzieć. Może właśnie dlatego 20 lat był opiekunem Studenckiego Koła Naukowego Meliorantów im. prof. Stanisława Baca i kuratorem studenckich kół naukowych na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji.

Pogrzeb profesora Grzegorza Janika odbył się 6 października 2021 roku we Wrocławiu na cmentarzu Grabiszyńskim.

kbk