Międzynarodowe Szkoły Letnie UPWr

Przyjechali do Wrocławia z Łotwy i Portugalii, by w praktyce poznać problemy trwałości i bezpieczeństwa budowli. Pierwsza edycja Międzynarodowej Szkoły Letniej organizowanej przez Instytut Budownictwa UPWr to efekt współpracy z Uniwersytetem Tras-os-Montes i Alto Douro z Portugalii oraz Łotewskim Uniwersytetem Przyrodniczym w Jełgawie.

– Pomysł wyszedł od nas. Współpracujemy z uczelniami w Portugalii i na Łotwie od dłuższego czasu, efektem tej współpracy jest wspólna, cykliczna konferencja naukowa, ale postanowiliśmy pójść krok dalej i do współpracy wciągnąć również studentów – mówi dr Maciej Orzechowski i dodaje, że uczestnicy letniej szkoły nie płacą za pobyt, a ich jedynym ich wydatkiem jest pokrycie kosztów dotarcia do Wrocławia.

– Udało nam się zdobyć środki zarówno z UPWr jak i spoza uczelni. Wsparli nas: prof. Józef Sowiński, prorektor ds. studenckich i edukacji, prof. Bernard Kontny, dziekan Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji, kanclerz Marian Rybarczyk, prof.  Jan Kempiński, kurator wydziałowy studenckich kół naukowych. Mamy też sponsorów, którzy podczas szkoły mają okazję zaprezentować swoje firmy uczestnikom – dodaje dr Orzechowski – jest to niezwykle cenne, ponieważ prezentują oni również narzędzia projektowe pozwalające w praktyce wykorzystać ich produkty przy renowacji czy modernizacji konstrukcji obiektów. Wśród sponsorów znalazły się m.in. firma Controls Polska oraz Dolnośląska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa. – Wsparcie uzyskaliśmy również od firmy Akwawit  – dodaje dr Zofia Zięba.

Piętnastu studentom pracującym w trzech grupach (międzynarodowych) zorganizowano zajęcia terenowe i laboratoryjne. W Karpaczu weszli do od lat nieużytkowanego pensjonatu byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych „Zakopianka 1”. W Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym na Swojcu wykonywali terenowe badania geotechniczne, obejmujące odwierty i sondowanie. Następnie pobrane próbki gruntów badali w Laboratorium Badań Geotechnicznych Instytutu Budownictwa. Uzyskane wyniki posłużyły do modelowania osiadań podłoża gruntowego pod budynkami, co następnie porównywane było z wymogami norm europejskich.

– Zależało nam, by szkoła była rodzajem nagrody dla najlepszych i najbardziej zaangażowanych studentów. To jest pewnego rodzaju połączenie praktyki inżynierskiej z poszerzaniem wiedzy teoretycznej, ale przede wszystkim staraliśmy się tak zorganizować zajęcia, by wyjść poza ramy wyznaczane programami nauczania poszczególnych przedmiotów i  przedstawić interesujące nas zagadnienia w szerszej perspektywie – tłumaczy dr Radosław Tatko.

Przez pierwsze dwa tygodnie lipca studenci poszerzali więc praktyczna wiedzę inżynierską dotyczącą metod wykonywania oceny stanu technicznego, zabezpieczania, naprawiania i wzmacniania elementów oraz renowacji obiektów budowlanych, określania podstawowych cech materiałów budowlanych wbudowanych w konstrukcję budynku, rozpoznania podłoża gruntowego, zachowania lub poprawy relacji istniejących pomiędzy obiektem a środowiskiem.

Organizatorzy zadbali też o wyjątkowość zajęć – zaplanowano konkursy praktycznej wiedzy inżynierskiej. W Karpaczu zadaniem uczestników było oszacowanie parametrów mechanicznych decydujących o nośności zginanego elementu drewnianego, a we Wrocławiu zaprojektowanie i wykonanie betonu o jak największej wytrzymałości z dostarczonych składników.  Zarówno w pierwszym, jak i w drugim konkursie poprawność rozwiązań weryfikowana była doświadczalnie. Oczywiście dla zwycięzców przewidziane były atrakcyjne, słodkie nagrody. Należy także podkreślić aspekt socjalny: studenci i opiekunowie nie tylko spędzali dużą część czasu razem przygotowując materiały i opracowując wyniki, ale także biorą udział w licznych atrakcjach, takich jak wycieczka w góry, wspólne ognisko, zwiedzanie zabytków dziedzictwa kulturowego. Dało im to unikalną szansę poznania swoich obyczajów, kultury a także nauki pracy zespołowej. W organizację pierwszej edycji szkoły zaangażowani byli pracownicy Instytutu Budownictwa: Jerzy Sobota, Radosław Tatko, Zofia Zięba, Wojciech Kilian, Maciej Orzechowski oraz Agata Włóka. W kolejnym roku szkoła odbędzie się w Portugalii, a następnie na Łotwie.

A 19 lipca w Kijowie ruszyła III Międzynarodowa Letnia Szkoła organizowana Państwowy Uniwersytet Przyrodniczy w Kijowie, naszą uczelnię i Szkołę Wyższą Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Tegoroczne motto szkoły brzmi „Innowacje w produkcji żywności dla zrównoważonego rozwoju regionów”.

– Misją Międzynarodowej Szkoły Letniej jest podniesienie świadomości uczniów i nauczycieli na temat zrównoważonego systemu żywnościowego i stworzenie nowego pokolenia przyszłych specjalistów w procesie podejmowania decyzji, które biorą pod uwagę wartości społeczne, kulturalne i ekologiczne zasobów naturalnych – mówi koordynator międzynarodowej szkoły letniej, prof. Natalia Demeshkant.

Intensywny program szkoły letniej przewiduje m.in. wykłady teoretyczne, warsztaty oraz pracę w grupach projektowych. Główną częścią programu jest kurs „Nauka dla zrównoważonego rozwoju”, kończący się przygotowaniem i prezentacją projektów grupowych. Oprócz aspektów naukowych ważna jest również, zarówno formalna, jak i nieformalna, komunikacja pomiędzy młodymi ludźmi, budowanie ich rzeczywistego partnerstwa dla przyszłej wymiany tradycji kulturowych i wartości europejskich.

Podczas pierwszej edycji, która odbyła się na Ukrainie, studenci poznawali m.in. wpływ rolnictwa na zmiany klimatyczne, specyfikę rolnictwa ekologicznego, gospodarkę wodną i jakość wody, czy zastosowanie aplikacji HecRas w hydrotechnice. Rok temu w Polsce podczas zajęć zajmowano się zagadnieniami związanymi z organicznymi farmami, tradycyjnym i zdrowym żywieniem, ekosystemem i ochroną lasów oraz modelowaniem naturalnych kataklizmów. Studenci analizowali sytuacje rzeczywistych gospodarstw i jako ostateczny projekt kończący szkołę, przygotowywali projekty ich modernizacji.

kbk