Dr Karolina Tkacz
1. W pracy naukowca najbardziej cenię…
Ciągłe wyzwania i aktywny wpływ na otaczającą nas rzeczywistość. Zadaniem naukowca jest rozwiązywanie problemów, co daje mi możliwość odkrywania nowości, zapewnia pewną autonomię i unika monotonię. Każdy wynik badań otwiera liczne możliwości, rodzi pytania i prowadzi do wielu ścieżek badawczych. To ode mnie zależy, którą drogę wybiorę. Mimo że moi współpracownicy wiedzą, iż cenię sobie kontrolę i dobrą organizację pracy, to właśnie z błędów i nieudanych eksperymentów rodzą się najcenniejsze idee. Te niepowodzenia często prowadzą do opracowania nowych metod i uzyskiwania interesujących wyników.
2. Moje naukowe inspiracje (ludzie, badania?)
W mojej pracy naukowej to dążenie do odkrywania, ciekawość i potrzeba zdobywania wiedzy są głównymi źródłami inspiracji i motywacji. Inspirują mnie również inni ludzie: naukowcy, z którymi współpracuję na UPWr, specjaliści spotkani podczas licznych staży naukowych, partnerzy biznesowi z ich unikalnym, ale równie wartościowym spojrzeniem na rolę nauki we współczesnym świecie, jak również przyszli mentorzy, których osiągnięcia naukowe podziwiam na arenie międzynarodowej. Rosnące zapotrzebowanie na profilaktykę zdrowotną opartą na modulowaniu diety stanowi dla mnie wspaniałą inspirację do badań nad projektowaniem żywności. Chociaż bezpośrednia praca z ludźmi nie jest moją główną pasją, to czerpię ogromną satysfakcję z widocznego wpływu mojej pracy w laboratorium na poprawę jakości życia.
3. Co przyniesie nam nauka w najbliższej przyszłości, jaki będzie uniwersytet?
Wierzę, że uniwersytet przyszłości będzie selektywną instytucją dla zainteresowanych studentów z potencjałem, będąc jednocześnie w pełni otwartym na społeczeństwo i odpowiedzialnym za jego zmieniające się potrzeby. Obecnie, obok aktywności naukowych i dydaktycznych, skupiamy się na promowaniu naszych działań, budowaniu wizerunku i rozpowszechnianiu badań. Mam nadzieję, że w bliskiej przyszłości pozycja nauki będzie na tyle ważna, aby ludzie z równym zainteresowaniem sięgali po źródła naukowe, jak po ulubiony serial czy media społecznościowe. To wiąże się z dostępem do nauki w czasie rzeczywistym i elastycznością nauczania przy użyciu technik kombinowanych. Takie zmiany otwierają drzwi do dojrzałej współpracy ze studentami, realizację projektów z biznesem już na początkowych etapach studiów oraz ciągłe doskonalenie studentów i absolwentów zgodnie ze zmieniającymi się wymaganiami rynku pracy. W przyszłości uniwersytet będzie bardziej interdyscyplinarny, silnie zintegrowany ze społeczeństwem, współpracujący z zagranicznymi jednostkami i środowiskiem gospodarczym, tworząc trwałą sieć kooperacji i będąc miejscem, do którego chętnie wracamy w poszukiwaniu rozwiązań.
4. W życiu najważniejsze jest...
rozwój naukowy i osobisty. Uważam, że naukowiec z bogatym doświadczeniem i jeszcze większą chęcią ciągłego odkrywania, posiadający otwarty umysł, jest w stanie prowadzić badania na najwyższym poziomie, wprowadzać innowacje, efektywnie rozwiązywać problemy i napędzać postęp. Ciągły rozwój jest dla mnie źródłem satysfakcji i motywacji nie tylko w pracy zawodowej. Budowanie relacji z bliskimi, rozwój emocjonalny i społeczny dają mi poczucie szczęścia i spełnienia, podczas gdy rozwój naukowy prowadzi do tworzenia coraz więcej pytań i pogłębiania tematów. Uważam, że harmonijne połączenie tych dwóch aspektów rozwoju jest kluczem do pełnego wykorzystania mojego potencjału.
