Dr hab. Alicja Kowalczyk
1. W pracy naukowca najbardziej cenię…
W pracy naukowca najbardziej cenię sobie relację pomiędzy nauką a społeczeństwem. Społeczeństwo doświadcza wielu problemów, które mogą być rozwiązywane za pomocą bezstronnych informacji, jakie dostarcza nauka. Nasza praca jest więc niezwykle cenna, szczególnie gdy jest skutecznie komunikowana i wykorzystywana. Nauka i technologia stały się nieodłączną częścią życia społecznego, przez co naukowcy nie mogą pozostawać obojętni na problemy społeczne. Coraz częściej angażujemy się w tworzenie polityki publicznej i zwiększanie zrozumienia nauki w społeczeństwie. Mamy wpływ na kształtowanie świadomości społecznej. Nasza społeczna odpowiedzialność, wynikająca z faktu prowadzenia badań w imieniu społeczeństwa, polega na odbiciu jego potrzeb, interesów, priorytetów oraz oczekiwanych konsekwencji wyników badań. Cenię możliwość budowania pozytywnego wizerunku naukowca, zaufania do świata akademickiego, tworzenia relacji ze środowiskiem społeczno-gospodarczym oraz przyczyniania się do postępu, który z tej relacji wynika.
2. Moje naukowe inspiracje (ludzie, badania?)
Moje naukowe inspiracje to zarówno doświadczenia pozytywne, jak i negatywne. Porażki i popełnione błędy stanowią dla mnie motywację do działania. Kiedy napotykam problem, który wydaje się nie do rozwiązania, wpadam w panikę, ale następnie szukam różnych sposobów jego pokonania, choć często popełniam przy tym błędy. Każde niepowodzenie przekształcam w motywację do udowodnienia, że w moim świecie nie ma rzeczy niemożliwych. Z pozytywnej strony inspirują mnie ludzie: pełni pasji, kreatywności, otwarci na świat i życzliwi. Moją największą inspiracją jest oczywiście moja najbliższa rodzina, dzięki której rozwijam się w poczuciu wsparcia. To dla mnie największa siła napędowa, doskonały motywator, dzięki któremu możliwe staje się osiąganie zaskakujących efektów. Na to wsparcie zawsze mogę liczyć również w zespole, który tworzą wspaniali, pracowici i pozytywni ludzie; prof. Ewa Czerniawska-Piątkowska, Marcjanna Wrzecińska, Elżbieta Gałęska, Anna Szul, Katarzyna-Łącka, lek. wet. Kamil Kossakowski. Znaczącą rolę odgrywa także mój zespół oraz moi mentorzy, prof. Tadeusz Szulc i prof. Zbigniew Dobrzański, którzy pomagają mi nieustannie się rozwijać.
3. Co przyniesie nam nauka w najbliższej przyszłości, jaki będzie uniwersytet?
Nie wiem dokładnie, jak będzie wyglądał uniwersytet w przyszłości, ale mam pewne przemyślenia na temat tego, jak powinien on funkcjonować. Obowiązujący system finansowania szkolnictwa wyższego wymaga zmiany. Uniwersytet przyszłości powinien być lepiej finansowany, stać się centrum innowacji i kreatywności, a także skupić się na kształceniu poprzez doświadczenie, oferując studentom praktyczne możliwości. Należy także uwzględnić większą współpracę z otoczeniem społeczno-gospodarczym i politycznym oraz rozwijać międzynarodowe możliwości.
4. W życiu najważniejsze jest…
W życiu najważniejsze jest bycie szczęśliwym. Każdy z nas ma inny wymiar szczęścia i każdemu życzę, aby znalazł to, co daje mu prawdziwą radość.
